Karolien Segers maakte vroeger furore met haar comedy op de Kunstbende maar is ondertussen tot de poëzie bekeerd. Gelijk heeft ze. Ze wierp enkele liefdesgedichten in ons midden, met onder meer een zeer knap uitgewerkte tekst waarin ze relaties vergelijkt met interpunctie en grammatica. Emke Goijens is een interessante nieuwkomer in de wereld van de podiumpoëzie. Ze had een vlijmscherpe slamtekst over werk zoeken voor ons klaar staan. Het brein achter heel dit woordtraject is natuurlijk Gust Peeters. Hij had drie gloednieuwe teksten voor ons, eentje over MPS, een waarin hij zich een oude Marxist noemt (een volgeling van Groucho) en zijn door slam beïnvloede tekst 'Tititaal', nu al een klassieker, bulkend van de, zeg maar, lust for life. We hadden een hele pauze nodig om daarvan te bekomen.
Ook Gert Vanlerberghe ging voor nieuwe teksten, waaronder 'Kubisme', het interactieve relaas van een bad trip. Turnhouts schrijver Joris Gielen liet de woorden tegen een sneltreinvaart rollen, in enkele opmerkelijke wraakgedichten en het smeuïge verhaal van een visjong. Zoë Croegaert is nog een relatieve nieuwkomer in het podiumwereldje. Voor haar tweede keer op Ballonnenvrees had ze enkel nieuwe teksten, bijvoorbeeld haar vier teksten over telkens iemand anders die haar inspireert. Uit Amsterdam was er de dansende dichter Tijdelijke Toon, die voor een erg dynamische set ging, met een ode aan cultdichter Jelmer Van Lenteren, een nostalgisch gedicht over een camping, één over tanden poetsen, en een tekst die bol staat van de Vlaamse uitdrukkingen, die hij erg exotisch vindt. Hij organiseert zijn eigen podium in het oudste kraakpand van Amsterdam. Hij maakte van een van zijn teksten een papieren vliegtuigje, dat hij ergens tussen het publiek liet neerstorten.
Deel drie startte met John Brains, uit Sint-Niklaas, en zijn smakelijke teksten over ingebeelde hypochondrie en boordjes met TE KOOP die te koop zijn. Een grote favoriet van Ballonnenvrees is Shari Van Goethem, die een cyclus uit haar opmerkelijke debuutbundel Een Man Begraaft een Boom bracht, een conceptbundel rond de zoektocht naar een man, of een vader, of God de vader, dat mag de lezer zelf invullen. Afsluiter was Tilburgs nachtdichter Daan Taks, die slamde in de schaduw van de vlammen. Het begon wat te schemeren op deze erg lange dag vol stakingen, noodweer en zelfs een Brexit, en de man baadde in een esoterisch licht en tilde de avond naar dat specifieke niveau waarop er alleen nog maar gedronken kan worden, tot de Papa Jos zijn deuren sloot, en enkel de Kassa Vier zich als toevluchtsoord aandiende.
Wat een mooie avond! Was u er niet bij, dan heeft u toch iets gemist, maar geen nood, er komen dit jaar nog minstens zeven edities op u af! De volgende is op 16 juli in de Samentuin De Wasserette in Borgerhout, waar we deze zomer drie edities verzorgen, en dit wordt dus de tweede. Naast de gebruikelijke poëzie zullen er ook twee muzikale toonmomenten zijn, van de pasgeboren Antwerpse duo's Dampkap en Hersencellen. Heel graag tot dan!