zaterdag 16 augustus 2025

Heiligencyclus: Roch da House

Geef al je geld aan de arme weesjes, doneer kennis en kunde aan de zieken, cholera en pest liggen als Scylla en Charybdis verslagen aan mijn voeten, ik ben de arts zonder grenzen, superdoktoor, genees kolonie na lazaret, een kruisje op het voorhoofd en de ziektekiemen slaan op de vlucht, virussen op exodus, geen mondmaskeropbod of vaccinmarathon, brand een kaarsje voor Rocco en ik verklaar je genezen en immuun, ik sticht een kapel in het ziekenhuis en genees alleman op slag, het beoogde massagraf wordt een massaontslag, ik ben House op amfetamine, nu ja, House op nog méér amfetamine, en wie hospitalen bombardeert, injecteer ik met een shot ricine, van Aarschot tot Montpellier ben ik het antilichaam geïncarneerd, ik overleef de zwarte dood maar niet de cel waarin mijn oom me stort, een donker hol waar ik wegrot, de engel aan mijn zijde heet Willem, verdoem mij, God, wee mij, hij beweert dat de viro loog, het is een complot, meneer, maar mijn been doet zeer, kan hem geen trap verkopen, ik hou het stijf, ach Marina, Marina, Marina, preferisco la dolce vita, maar ik ben maar een arme pestheilige, een boondock saint, geen gangster, rapper of bokser, veel erger, ik ben dokter, soms Bibber soms Feelgood, soms Hibbert soms Frankenstein, soms Jekyll soms Oetker, met mijn stethoscoop bevoel ik de wereld, formuleer een diagnose en schrijf wereldvrede voor (maar die komt er nooit want niemand kan mijn handschrift lezen), de mensenrechten hebben het zich gemakkelijk gemaakt in de eeuwige wachtkamer, lezen Tolstoj, ze hebben tijd, het blijft kwart voor politieke moed, stop de waanzin, zegt de wetenschap, maar de populist zegt, er kan altijd nog een schepje waanzin bij, naar ik meen, er is genoeg daarvan voor iedereen.
 

maandag 11 augustus 2025

Heiligencyclus: Chiara vs. Scuro

Eerder deze zomer vouwden we onze handen al voor de heilige Vitus en de heilige Christoffel. Deze week krijgen maar liefst twee heiligen onze aandacht, te beginnen met Clara van Assisi, ofwel Santa Clara, de vrome soulmate van Franciscus, je weet wel, die beroemde heilige die met de dieren sprak en net als pakweg Sint-Nicolaas, Sint-Jozef en de Heilige Maagd Maria te veel voor de hand ligt om in mijn Heiligencyclus op te nemen. Maar vandaag dus de Italiaanse Clara. Zaterdag is het dan aan Rochus van Montpellier.
 
 
 
Ze geven de middernachtmis op televisie, mijn geestesoog kent maar één kanaal, ik kan en wil niet zappen op mijn sterfbed in San Damiano, het jaar is 1252 en ik blik terug op een vroom en zedig leven gewijd aan de armen, ik schoor mijn lange haren af en ging als skinhead door het leven, headbangend op de gratie gods, leefde op water en brood, sliep op de grond met een hoofdkussen van hout, met Frans aan mijn zijde kon ik de wereld aan, samen vette vruchten plukken, god en klein pierke dienen, weg van familiale bemoeienissen, zo bracht ik het licht in menig duister vrouwenhoofd, een kijkdoos in hun brein, in nood openen met notenkraker, 24 uur non-stop de Clara Scifishow, alleen maar science fiction, ver kijken zonder verrekijker, ik ben televisionair, van een fixatie gesproken, gaarne genees ik de wereld van goud- en andere koortsen, ik koortsdans met de duivel en zweet hem uit in een gifbeker, en die schenk ik aan zijn vertegenwoordigers hier op aarde, chiara overwint scuro altijd, hoeveel bloed ons dat ook kost, ik kus de zandman in de foltertuin, ik meisje van Derry, ik de stille prinses, ik de ex van Elon, pretparkmanager en raptorvanger, verloren op een eiland, verloren in de tijd, president van een kaartenhuisje, strafstudie in de ontbijtclub, ik ben een sovjetbeertje bevriend met een krokodil, ook ben ik een cellokip, een neushoorn en een koe, verblindend licht ben ik, als een staak in het oog van de cycloop, koning van het land der blinden, als alleman zwijgt wanneer de wereld schemert, moet de vrouw radicaliseren, de revolutie zie je niet op tv, voor een gezonde planeet zonder de waanzin die ons thans verdeelt, zelfs als iedereen in de wereld zwijgt: SPREEK

zondag 3 augustus 2025

Festivalverslag Absolutely Free Festival 2 augustus 2025

Hoog tijd was het om Absolutely Free Festival uit te proberen, het gratis (ofwel 'pay what you can') festival in Winterslag, vlak naast de C-mine. Al jaren is dit een van de belangrijkste showcasefestivals voor het talent van vandaag en morgen, en steeds meer voor het breed uitwaaierende genre van de hedendaagse postpunk. Drie overdekte podia hielden ons droog terwijl het kwakkelweer over onze contreien heersten. De artiesten op de Main Stage kon je allemaal zien, terwijl je tussendoor moest kiezen tussen de twee zijpodia. Mij zag je vooral op XPRMNT. Het festival had al drie bands op Genk losgelaten toen ik aan kwam waaien. Ik startte mijn festivaldag met de aanstekelijke indierock van Gos Rosling, bezield door een zanger met een stem die meteen aan Ian McCulloch deed denken, al heeft de band ook goed naar Vampire Weekend geluisterd. Meezingers als 'Caroline' en 'Somehow/Somewhere' gingen er toch goed in. En plots besefte ik dat ik ze al eens live had gezien, vorig jaar in het voorprogramma van Feeder. Meteen daarna was het complexloos rocken met Rant., een baldadig vijftal met postpunkattitude, woeste urgentie, en een intensiteit die je vooral bij metal vindt. Met zijn kenmerkende rauwe vocals zette de zanger zijn tanden in onze halsslagader, om niet meer los te laten. Dat kan intenser, dacht hij, en dus sprong hij in het publiek om zijn dreigende zanglijnen in het gezicht van zijn fans te brullen. Rant. wins. Fatality.
Na deze twee Belgen ging AF voor het eerst internationaal met Library Card, bekend van die meta-beuker 'Well, Actually'. Vergelijk de zangeres zeker niet met Kim Gordon. Haar parlando deed in elk geval sterk aan Dry Cleaning denken. Dit is een van de leukere postpunkbandjes die onze noorderburen de laatste jaren hebben voortgebracht, dat bevestigden ze met deze retestrakke set alvast. En bands die een lans breken voor transrechten hebben altijd een streepje voor. De single 'Jump Right In' van Ciska Ciska kon me al eerder charmeren en ook live kon de band rond de Gents Ciska Dhaenens bekoren. "Lovers can be haters too", ja zeg, die zin kwam binnen. Dit is vaderlandse indie om heel blij van te worden. Wellicht hebben ze heel wat harten veroverd in het Greenhouse vandaag. Van het Hiqpy had ik nog nooit gehoord maar dat lag aan mij, zo bleek. De band is best populair. Toch konden de rocksongs van dit Amsterdamse viertal mij minder boeien dan die van de andere bands op de Main. Nu eens kabbelen, dan weer beuken, af en toe alsnog scoren. Bijvoorbeeld met dat voorlaatste nummer, waarmee ze Winterslag in lichterlaaie zetten.
Maar toch liever de maniakale postpunk van Real Farmer, een Hollands sloopbedrijfje dat net als shame en Gurriers niets minder dan de totale overgave beoogt. Dat werd aanvankelijk moeilijk, want zanger Jeroen Klootsema moest voorzichtig rond een onverwachte nieuwe bandlid dansen, een klein jongetje dat met zijn Spongebob-gitaar begon mee te spelen. Even stoer als schattig. Na enkele nummers voegde hij zich bij zijn mama en kon de band zich pas echt in de strijd gooien. Ze deden dat met onweerstaanbare knallers als 'Big Stepper' en 'Consequence' en een welgemeende fuck you aan Israël. Ze zouden de laatste niet zijn vandaag. Het Engelse Honeyglaze liet al twee steengoede platen op de wereld los en verbluften in december vorig jaar een uitverkocht (nu ja) Trix Café met een lichtjes betoverende set. En opnieuw werd ik verliefd om hun beklijvende sound. Die strijkstok op de bassnaren bij 'I Feel It All', die muur van noise bij 'Don't', die tegendraadse ritmes van 'Safety Pins', dat aangrijpende 'Burglar', miljaar. En mogelijk is 'Ghost' wel hun mooiste nummer tot nu toe - want dit drietal heeft nog heel wat voor ons in petto. Geef hen een groter podium, want ze zijn klaar voor een groter publiek. Dat waren ze eigenlijk in december al.
Synths, sax, viool, conga's. En daar haalde Sietse Willems een megafoon boven voor wat spoken word. Met Laswerk gingen we voluit voor het experiment. Zowel Belgische als Britse muzikanten namen deel aan deze sessie met als thema: Free Palestine. Deze psychedelische jazztrip was het eigenzinnige intermezzo tussen de durf van Honeyglaze en de dans van Getdown Services. En dansen zouden we. Bij voorkeur met een lauwe pint in de ene en een joint in de andere hand. Met hun vettige maar schrandere teksten, zwoele ritmes en je m'en fous-attitude hebben de Britten zich tot een van de revelaties van het jaar gebombardeerd. Daar zit die dijk van een single 'Dog Dribble' natuurlijk voor iets tussen, maar net als bij Antony Szmierek, die ik twee weken geleden op Boomtown zag, houdt elke song de belofte van pub anthem in zich. Fat Dog op downers, Sleaford Mods op molly, stand-up comedy met scheve dansmoves, of groepstherapie op beats. Getdown Services overtuigde elke dansende ziel op Absolutely Free vandaag. En met 'Dog Dribble', dat maar blééf duren, ging het dak van de Main er finaal af. Een dag later kwam ik ze in het treinstation van Genk tegen. Sympathieke jongens. Ze beloofden dat ze snel terug zouden komen. In december staan ze bijvoorbeeld in de Botanique. Ik zou toch maar een ticketje kopen.
Met leather.head was de door sax gestuwde gitzwarte postpunk vandaag ook weer vertegenwoordigd. Dreigend en bloedmooi tegelijk klonken de bevreemdende klanken. Ergens tussen Maruja en Black Country, New Road misschien, maar vooral compromisloos zichzelf. De schreeuwen van een van de zangers staan, denk ik, voor eeuwig in mijn ziel gekrast. Net voor hun afsluiter 'from the river to the sea' moedigde de frontman ons aan om vooral actie te blijven voeren, want de politiek en de media willen ons machteloos doen voelen. Samen kunnen we het verschil maken. Free Palestine. Vervolgens een van de bekendere postpunkbands, de coolste working class heroes van over het Kanaal. Denk Viagra Boys met uitstapjes naar Zappa, Bowie en pakweg Faith No More. Warmduscher, dat is een vuistslag op je gebit, en nog een, heel het concert lang, anthem na anthem. Want die waren er met hopen: 'Whale City', 'I Got Friends', 'Top Shelf'... Ten slotte speurde de charismatische frontman Clams Baker Jr. de kolkende moshpit die hij had veroorzaakt en dacht hij bij zichzelf: daar ontbreekt nog iemand.
En dan een band waar ik heel hard naar uitkeek. Met Plan 75 bracht The Orchestra (For Now) eerder dit jaar een debuut-ep uit waar de meeste nieuwe bands alleen maar van kunnen dromen. De nummers zijn stuk voor stuk meesterwerkjes, ontegensprekelijk beïnvloed door Black Country, New Road, die zelf de hoge laat van hun twee eerste platen bijlange niet meer halen, dus is er nu The Orchestra (For Now). De natuurlijke cool van de frontman en de bakken talent van zijn orkestje zorgden voor een onvergetelijk concert, waarbij het acht minuten lange 'Wake Robin' de kers op de taart was. Meewoedige violen en piano gekrijs dat door merg en been gaat, lyrics vol culturele knipoogjes, en een dijk van een performance. Dit was een band die ik dit jaar moést zien. Waarvoor dank, Absolutely Free Festival. De Engelse indieband van Porridge Radio was de headliner van deze tweede dag van AFF. Dit was tevens hun laatste concert op Belgische bodem want het sympathieke viertal houdt het dit jaar voor bekeken, na dus nog een uitvoerige afscheidstournee. Het is moeilijk om niet te vallen voor de magische samenzang op hun bloedmooie slackersongs, van 'Sick Of the Blues' tot 'God Of Everything Else'. En zo leverden ze met dit knappe concert de afsluiter van een meer dan geslaagde festivaldag in Genk. Absolutely Free Festival is steeds meer het underground alternatief voor Pukkelpop. Ik wil er in elk geval volgend jaar weer bij zijn.

donderdag 24 juli 2025

Heiligencyclus: Grote vriendelijke reu

Al drie heiligenteksten kon u van me lezen, in april vierden we Joris, in juni Antonius en Vitus. Vandaag is het de naamdag van de noodhelper Christoffel van Lycië, de beschermheilige van de reizigers en de hoedenmakers.
 
 
Ik ga op reis en ik neem mee: mijn hoed, mijn hakenbus, mijn hondenkop, ik help zwervers de rivier over, Reprobus de waterbus, spring maar op mijn reuzenschouder, er kan altijd nog iemand bij, valk of kind van god, ik ben de jakhalsreus, ik ben de hellebaviaan, ik ben de cynocefaal van Roermond, ik ben het veer van Rab, ik ben Atlas, draag de wereld als het moet, ik ben Orion, met Cedalion op mijn schouders, ik ben het nijlpaard van Vercelli, aanbid mijn mastodontentand, ik hoed je voor een onverwachte dood, maar nam recup op de dag dat de muziek verging met als gevolg dat ook het zonlicht niet meer scheen, in Clear Lake was ik niet, in Cholame was ik niet, in Nice was ik niet, maar bij de tandarts aan je zij, ik ben je vals gebit, ik zeg flos en poets je tanden, nu wil ik je hondje zijn, so come on, ik ben de Genuese hond die Amerika vond, ik ben Benedict van Bethlehem, ik wreek de zestigduizend van de rivier tot de zee, ik ben Artis de lepelman, ik steel het ritme als ik kan, ik ben de Doc met de DeLorean, en reis interstellair, ik ben de rapper Biggie, ik ben de nazi Zorin, kere weer om, reuzegom, ik ben de bruggenbouwer en ik ben de architect, dat is mijn conclusie, ik ben elke hond uit de showbizz en geschiedenis, ik ben Foofur, Samson, Pluto, Rin Tin Tin, Toto, Billie, Bobbie, White Fang, Dommel, Idéfix, Rataplan, Balto, Beethoven, Laika, Blondi, Satans kleine helper, ik ben Kerberos, blaf in drievoud, butler van Christus, ik was zijn bokkenpoten en lik stigmata schoon, ontvlooi mezelf met zwavel en apporteer zijn aureool, goed en slecht, twee kanten van de medaille, die ik de grote vriendelijke reu opblink tot ik in tijdelijke verwarring naar mijn spiegelbeeld grom, ik ben Superman én Homelander, de witte tovenaar die zijn ziel verkocht, ik begeleid de blinden en speur drugs op, ik geef een pootje wanneer dat moet, ik ben de vagebond, ik trek de wereld rond tot ik mijn hoofd te slapen leg en dan nog reist mijn lijf voort, onverstoorbaar zwerf ik mij te pletter, als een beagle zonder kop, maar altijd met een hoed op.

vrijdag 18 juli 2025

Zoetprater

Je legt je tepel op mijn tong en
ik proef hoe hij smelt als suiker,
hoe de areola ondanks ontbindingsangst uiteenvalt
en papillen als piranha's
of als venusvliegenvangers
de brokkelbuit verdelen.
Elke vierkante nanometer van mij komt klaar.
Zoetprater.
Pretprater.
Tepelwijsheden.

woensdag 2 juli 2025

Flavours of the month

Even in summertime we serve some deliciously dark dishes. There is the unexpected comeback of Decorate. Decorate., first with 'A Sun', now with the gloomy 'Surface Tension', their latest single. England's sweethearts bar italia are back with a brand new single as well, already a modern classic. And Maruja's latest turns your soul inside out. Flying Horseman and Turnstile each feature twice in this list, while three songs by The Cure make it into the list, two of which are from their recent remix album. Happy to get to know some new bands as well, such as Balu Brigada and The Guest List.
 
  1. Decorate. Decorate. - Surface Tension
  2. Maruja - Look Down On Us
  3. bar italia - Cowbella
  4. Flying Horseman - Altered States
  5. Flying Horseman - Anaesthesia
  6. The Horrors - LA Runaway
  7. The Cure - Warsong (Chino Moreno remix)
  8. Turnstile - SEEIN' STARS/BIRDS
  9. Balu Brigada - Backseat
  10. Kae Tempest - Know Yourself
  11. The Cure - All I Ever Am
  12. Turnstile - LOOK OUT FOR ME
  13. Picture Parlour - Cielo Drive
  14. De Nooit Moede - Doopsel
  15. Dream Bodies - Dream Hangover
  16. The Cure - Endsong (Orbital remix)
  17. Jack White - Archbishop Harold Holmes
  18. Muse - Unravelling
  19. Oproer - Sweet Fame
  20. Floris Francis Arthur - Black & Blue
  21. Tropical Fuck Storm - Teeth Marché
  22. Animal Collective - Love On the Big Screen
  23. Arcade Fire - Year Of the Snake
  24. GROS COEUR - Sacrifice
  25. Mauro Pawlowski - No Neutral Expression
  26. The Lemonheads - Into the Margin
  27. The Guest List - Plasticine Heart
  28. Stippenlift - De Laatste Halte
  29. Erotic Secrets Of Pompeii - Speak Medieval
  30. De Mens - Ongewoon