Geef mij een naakte vrouw met een roze strik errond,
geplukt uit de stoet die patroonloos over de cardo uitwaaiert.
In een tijdloos decor pluk ik de hersenschimmen
van tussen de onverzettelijke zuilen van het knekelhuis,
let daarbij niet op de barsten in de vloer en mijn verwachtingen.
In de maanstad hebben half ontklede priesteressen
geen weet van acties, kortingen en garanties,
nog minder van een diglot spel tussen tempel en slaap.
Ook deze droom zal wegebben uit verzonken ogen,
nog sneller dan de verf droogt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten