Nog één keer konden we dit jaar ons gangetje gaan in Het Maanlicht. We begonnen deze kwalitatief hoogstaande avond met de poëzie van Frans Vlinderman. Van hem kregen we onder meer het sterke 'Ochtend', 'Stormerij' en 'Geenman'. Uit Leuven was er Lieze Asselman, en dit was ineens haar tweede optreden. In 'Zwaaien in je hoofd' mengde ze liefdesverdriet met voetbal. Hierop volgde met 'Bruxelles je t'aime, Louvain je t'aime plus' een korte ode aan haar thuisstad. Het originele 'Gebed' ging over haar buitenverblijf in Frankrijk. De strakke poëzieset eindigde met 'Horizontaal', een gedicht over de maan. Ook voorhand kondigde podiumbeest Dylan Moorthamer zijn eerste gedicht aan als 'eentje met veel shockvalue'. Het zal nog niet zijn. Het was een eerbetoon aan Marie-José, bejaard prostituée ofwel 'werelderfgoed in lingerie'. Op deze wervelwind van scatologie (het ging ver, het ging diep) volgde nog onder meer '1712' en het hilarische korte 'Kaas'.
Na de pauze las Gert Vanlerberghe twee nieuwe teksten voor. 'Roze strik' was geïnspireerd op een schilderij van Paul Delvaux. En try-out 'Is het uit liefde voor het woord of ben je gewoon kwaad?' was een sneltrein die blijkbaar naar meer smaakte. Voor afsluiter 'Aladdinges', uit de oude doos, had hij het publiek nodig. Helemaal uit Eindhoven kwam Hans F. Marijnissen. Heerlijke opener met 'Volle zalen', dan een ontwapenend gedicht over zijn kleinkind. Vervolgens was er zijn gedicht over de inspecteur die jarenlang voor zijn werk kinderporno moest bekijken en zo een haat voor de mensheid ontwikkelde. 'Verslagen vogels' is steeds opnieuw een pakkende tekst. Even kon je een speld horen vallen in Het Maanlicht, net als een jaar geleden in De Floeren Aap dus. Daarna stak hij de vluchtelingen een hart onder de riem, en tot slot amuseerde hij zich met 'Wat ik doe', een speelse tekst met goed getemde woorden.
Tijd voor muziek in de vorm van niemand minder dan Kammeniboemski. Stefan zingt 'liekes' in zijn 'grootmoedertaal' het Antwaarps. Ondertussen zitten daar toch echt wel een hele hoop klassiekers en meezingers tussen. Ze gaan van meeslepend tot hilarisch. Op een gegeven moment leek het of het publiek erin zou blijven. We kregen 'Later als ik sterf', 'Xen verzuurd', 'Zennatoggiskalm', 'Hete Sonja'. Voor twee nummers werd hij begeleid op basgitaar door zijn vriendin Joke Van den Berge. Zo kregen we nog ''t Stad ontwaakt', een ontroerende ode aan zijn Antwerpen, en met 'Blijven beffen' is een nieuwe anthem voor in de slaapkamer geboren. Fantastisch. Zelfs om zijn bindteksten lagen we in een deuk. Een gedroomde afsluiter voor een vol jaar Ballonnenvrees. Met 17 edities in 2024 kan ik tevreden terugblikken. Tot in 2025, te beginnen met een Maandrang-editie op 23 januari in Het Maanlicht en een volle Antwerpse line-up op 25 januari. Heel graag tot dan!
