zondag 24 juli 2022

Ballonnenvrees @ Gentse Feesten 23 juli 2022

Ballonnenvrees is mijn poëzie- en muziekpodium, geworteld in Antwerpse podiumgrond. Af en toe maak ik echter een uitstapje naar andere plekken, zoals Ekeren, Boechout, Ranst, Mechelen, en dit weekend ook eens een keertje in Gent. De 93e Ballonnenvrees vond plaats in Theater Op de Wolken, op het Alles Kapot Festival van de Gentse Feesten. Het werd een gezellig uurtje diverse poëzie.
Eindhovens klankdichter ACG Vianen zou later die avond nog elders op de Gentse Feesten optreden, dus hij mocht ons als eerste in de ban brengen van zijn bezwerend klank- en woordspel. Meestal abstract, soms met een boodschap, altijd muzikaal. Vervolgens vuurde presentator Gert Vanlerberghe oud en nieuw werk op het Gentse publiek af, met knipoogjes naar Hersencellen en Jakobistan, waar leden van in de zaal zaten. Hij sloot af met het ingetogen 'Laat de Oorlog Thuis'. Vervolgens hield Gents dichter Luna Schuddinck de mystiek hoog met de gedichten 'Gedeelde Aarde, Gegeven Paard', inclusief pakkende metafoor, 'Gespleten Samen' en 'Lang Gelukkig'. We onthouden de krachtige zin: "De materialiteit is ons schild en ons wapen." Haar hese stem na negen dagen Gentse Feesten gaf het geheel iets extra's.
Verder met BAI, die zijn demonen met woorden te lijf gaat en zelfreflectie oefent terwijl hij in een glaasje rum cola staart. Zijn spoken word is existentieel van aard, zo vraagt hij wat perfectie is, en zijn de gedichten doorspekt met meta-accenten. Inkt komt uit de ziel, aldus BAI, die voor de tweede keer een straffe set op een Ballonnenvrees-podium bracht. Bij Pierrette COffrée is het altijd afwachten wat ze nu weer uit haar duim zal zuigen. Vanavond was haar volière ontploft en daarom was het begin van haar set een kakafonie van vogelgeluiden, waarna ze er enkele soorten uitlichtte. Zo passeerde de traceermeeuw de revue, een gevleugelde rat die naar Engeland vliegt. Verder ook de Jan-van-Gent (uiteraard), een arend eiste dan weer algemeen droneverbod, en ook de oervogel archeaopteryx mocht niet ontbreken. Heerlijk bizarre imitaties.
Alara Adilow
bracht onlangs de bundel Mythen en Stoplichten uit, waarin het mythologische en het stedelijke hand in hand gaan. 'Water' deed ons op een aberrante manier naar de zee kijken. En hetzelfde deed ze met de stad in 'Een Zoon'. Prachtige zin: "De muziek in zijn oor is een klein verzet." Niet zelden moesten we aan de Beat Generation denken, in een eigenzinnig en eigentijds jasje. Met dit gedicht doken we de nacht in, bijvoorbeeld op de Vlasmarkt op deze laatste zaterdag van de Gentse Feesten. Nadat de ziel met woorden was gezalfd, werd het tijd om deze uit ons lijf te dansen. Dank aan FUS! en het Alles Kapot Festival. Na de zomer zijn we terug met meer Ballonnenvrees, in het Antwerpse en wie weet waar nog allemaal. Foto's volgen nog. Adieu!
 
Foto's: Erik Duinslaeger

Geen opmerkingen:

Een reactie posten