Ballonnenvrees Brabançonne 21 juli 2021

Na tal van avontuurlijke samenwerkingen en heel wat online edities was Ballonnenvrees Brabançonne eindelijk nog eens een echte traditionele editie. Deze ging door op de Nationale Feestdag, maar dat is bijzaak en het kind moet een naam hebben, al hadden we even goed voor Ballonnenvrees 86 kunnen gaan. Al zoveel edities zitten we dus al. Gastkroeg was het gezellige Who's Afraid Of Red, Yellow & Blue, maar aangezien het weer meer dan uitstekend was, vond de poëzienamiddag plaats op het zomerse terras op de Koolkaai. En mensen, wat een line-up.

Wat een prettig weerzien ook met Sven de Swerts, die eindelijk nog eens in België was, onder meer om de spits af te bijten van deze zomerse editie. Met zijn derde bundel Noodplan onder de arm bracht hij onder meer een schreeuwerig gedicht over Disneyfilms. Ulrike Burki liet vliegtuigjes van Panamarenko tussen onze twee oren rondzweven. Het langzaam wassende water bleek een verfrissend mantra terwijl haar gedichten met de vloedlijn flirtten. Nicolas Barbaix opende met een mooie zin van Martijn den Ouden en vroeg zich af wat het verschil is tussen schilderen en schrijven. Die al dan niet dunne lijn was voortdurend aanwezig in zijn set.

Woord en muziek gaan wel eens hand in hand op Ballonnenvrees. Jitse Verschueren & Gilles Renard zagen we al eerder op Ballonnenvrees, in september 2020 in Hoboken. In een gelijkaardige maar niet identieke set werden we opnieuw getrakteerd op Jitses wellustige gitaarriffs, Gilles' verliefde spoken word, en een relaxte drumcomputer. Er was het liefdesverhaal van Lara en dat van Lisa K., er was het relaas van slagersvrouw Sofie en de vegetariër. Van weemoedig tot hilarisch ging het, want wie had al eens gehoord van het beroep eenhoornjager? En al eens gans de Koolkaai zien schaterlachen? Op 21 juli 2021 kon het allemaal.

Na een lange pauze was er het kortverhaal van Hanna Desmet, dat eerder al eens in Deus Ex Machina was verschenen. Het strak geplande bestaan van een dertigerskoppel dreigt een deuk te krijgen. Heerlijk onderhuidse spanning. Uit Willebroek en de bundel Gaten Slapen kwamen de verhalen en gedichten van Jürgen Nakielski. Korte gedichten met punchlines en eigenlijk ook erg geestige bindteksten. Een waar genoegen, met als hoogtepunt 'Het Liefste Liedje'. Orgeldraaister Vera Steenput opende met het pakkende zelfportret 'Barba Papa'. Die kwam binnen, zeg. Erg leuk was haar samenvatting van het EK in een handvol flarfs, waarvan ze er eentje op Radio 1 had mogen voorlezen. Volgden nog de overheerlijke snoepgedichten (die over alles behalve snoep gaan) en haar recentse gedicht 'Lunch'.

Weer muziek met afsluiter Piglet Porch, een heerlijk vreemde snuiter met rijstwafelbandana en een op z'n zachtst gezegd eclectisch repertoire. 'Freedom Pill' was een meezinger op de gitaar. Bij 'Fry' kwamen er soundscapes en parlando aan te pas. 'The Hive' was een wat trippy allegorie van een bij in een dystopische maatschappij. 'Do Not Water the Plastic Plants' was dan weer haast triphop, terwijl de single 'Modder' (geestige tekst!) tegen kleinkunst aanschurkte. Een singer-songwriter die veel heeft te bieden en waar ik graag eens een volledige set van zie.

Op de open mic was er SG Enterprises met een nogal wilde en - altijd - onvoorbereide set. Gert en Sven brachten 'Wie Mijn Muze' samen, ook uit Noodplan trouwens. Ekster Alven gaf ons 'Maya' en 'Perzie Is Gratis'. Lekkere liefdesbeats kregen we van de muzikant Ninjahtiger, een performance waarop we eigenlijk wilden dansen. Vanessa Daniëls bracht 'Overwoord' plus drie nieuwere prachtgedichten. Gust Peeters bracht 'Regen', over recente gebeurtenissen, en deed ons verdwalen in zijn 'gustiversum' boordevol referenties, van de Griekse mythologie over Vlaamse literatuur tot games. Het finis terrae, de zilverbuks, de Knokkersburcht en zoveel meer.

Nooit Nooit hekelde het verdwenen virus en gaf ons het langste woord van de namiddag mee: personenbelastingsoptimalisatie. 'Reiszucht' was een ironische ode aan de vierde golf in aantocht. Gert-Jan Luyckx las zijn gedicht 'Triest' en droeg een ander gedicht aan zijn moeder op. Gert Vanlerberghe sloot een weergaloze namiddag af met het interactieve 'Aladdinges', van Hersencellen, en daarmee was de kous af. Topeditie. Er zijn voorlopig geen andere edities gepland, maar die komen er zeker. Op naar de 87e editie dus!

 

Foto's: Gust Peeters