sneeuw dwarrelt, koudefront
veel traditioneel gemor
maar ook een glimlach
een traan van herkenning
dit land oogt weer wat witter
onder nul is het wat meer van ons
een beetje bruegeliaans
zoals het een noordelijk lapje grond betaamt
zo heel anders dan wat men
ons de strot door wil rammen
zijn wij dan ganzen?
grenzen slap als het beleid
en ondertussen worden groepen gelukszoekers
legioenen die ons wensen te verdrijven
ons land omploegen tot het hen past
maar ons verleden is ons heilig
en onze toekomst onze kracht
dus struikelen we over huidskleur
als een factor dat ons scheidt
de witten van de minder witten
wat men in Brussel niet begrijpt
wit als een teken van onderscheiding
een medaille biologisch opgespeld
behalve tijdens kinderfeesten
behalve in de zonnebank
dan mag de keur worden vergeten
dan zijn we liever minder blank
ons instinct om te overleven
blijkt plots niet meer zo correct
we zullen nog wat blijven kleven
onze pluimen winnen en dan de rest
de hersens kneden in elke living
dankzij de buis een groot bereik
op Ketnet een dansje placeren
tot het volk ons de macht toereikt
en sneeuw dwarrelt, onverminderd
tot het wintert, voor altijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten