Ballonnenvrees 11 december 2019

Een betere afsluiter van het zevende jaar Ballonnenvrees kon ik me niet wensen. Op de laatste editie van 2019 stonden drie dichters en twee bands geprogrammeerd, met als afsluiter de open mic natuurlijk. Felix Sandon beet de spits af met hoofdzakelijk nieuwe gedichten, een ervan had een hoog matroesjka-gehalte (yow dawg, I heard you like...). Zijn altijd veelkleurige gedichten spreken alle zintuigen aan. Traditionaal eindigde Felix, aka Jochen, met zijn onderwijsgedicht.

Van Aurielle, uit Hasselt, kregen we het 'Relaas van de Geletterde Stilte', geïnspireerd door MSN Messenger (alle dertigers in De Kleine Hedonist zuchtten nostalgisch). In een ander gedicht galmde het mantra 'Had ik maar' in een hoofd. De teksten werden steeds serieuzer, van 'Honger' en 'Splinter', een erg persoonlijke tekst die hard aankwam, naar 'Sint-Jozef', over uitgeleefd zijn. Gayel, haar echte naam, eindigde echter met een vrolijke noot.

Tijd voor muziek met het Oost-Vlaamse viertal Meander. Hun staaltje eigenzinnige kleinkunst kon ons absoluut bekoren. Opener 'Mis' was al meteen raak, met 'Brandbaar' denken we aan een Nederlandstalige Elbow. De breekbare stem van Justine Baert scoort vooral op het ingetogen 'Zonnebrand', dat overal gevoelige snaren raakte. En op afsluiter 'Perfect' mochten we allemaal meezingen. Poëtische lyrics, prachtige melodieën en knap samenspel. Ik denk dat we van Meander nog veel gaan horen.

Na de pauze mocht Stefanie Huysmans, momenteel op residentie in Zuidpool, achter de hoek, er weer in hakken. Ze bracht heel wat work in progress, zoals de cyclus 'Anatomisch Incorrect'. Zo ging 'Atrofie' over een uitgebluste actrice die haar slijtage in kaart brengt. Even spitsvondig en fris klonk 'Fantoompijn'. We leren dat Vladivostok andersom Kotsovidalv is. Afsluiten deed Stefanie met haar voorlopige opus magnum, een verbluffend staaltje spoken word dat schuurt en streelt en wringt en steekt en stoot en... Een tekst met scherpe randen.

Jeff is een banaan... of beter gezegd was een banaan, die gisteren met duct tape aan een balk kleefde. Zo hing hij daar maar te wachten tot iemand hem van zijn onbeduidendheid zou verlossen. Wordt vervolgd...

The Maydream is een Antwerpse band die grossiert in alles wat met funkrock heeft te maken, en waar we mogelijk ook nog van zullen horen. Hun passage op Ballonnenvrees was meteen hun allereerste optreden. Het trio stak meteen van wal met 'IRL' - en wat speelden ze LUID - waarop hun meest catchy nummer 'Winter' volgde, waarbij een trompettist zich bij het gezelschap voegde. Opnieuw snoeihard, maar de nummers raken, masseren de heupen en de trompet geeft het nummer over het koudste seizoen de nodige glühweingloed. We onthouden nog 'Here To Stay' en 'The Mansion', en de haast verslavende funky outro van afsluiter 'Tidal Wave'. Deze band, onder leiding van charismatisch frontman Gert-Jan Luyckx, heeft een handvol straffe songs op hun palmares staan. Ze willen en zullen harten veroveren, en vanavond is dat toch mooi gelukt in een aardig volle De Kleine Hedonist.

Open mic time. Al merkten we nu op dat Jeff de banaan was verdwenen. Warempel, de fans van Kris Andréka hadden hem versneden en op een schoteltje opgediend, als snack bij de poëzie, en ons zo voorgoed van hem verlost. Vanessa Daniëls las wat van haar novemberpoëzie voor, zoals 'Banaal', ondertussen een klassieker. Ook onthouden we 'rococo van de witte producten'. Poëzie kan toch heerlijk zijn. Rappers Hozo en ANDR3S hadden vette beats bij en gaven elk een korte hiphopshow. Zo rapte Hozo over geloven in jezelf en was ANDR3S' nieuwe nummer een klein feestje.

Kris Andréka schrijft naar eigen zeggen gedoetjes die lezen als Annie M.G. Schmidt die een fles porto heeft achterover geslagen. Zijn hilarische tekstjes - over ochtenderecties en een ingebeelde vriendin - werden voortdurend onderbroken door zijn eigen geïmproviseerde opmerkingen. Best komisch, hier willen we meer van zien. Van Gust Peeters  kregen we nog een tekst in het Spaans en zijn vertaling in het Nederlands, en Hidde Moens dichtte over de koedoe, en we kregen er nog wat puntgedichten bovenop.

Dit was Ballonnenvrees voor 2019, een jaar vol kwaliteit en gezelligheid. En dat smaakt naar meer. Naar de edities van 12 januari (Who's Afraid Of Red, Yellow and Blue) en 12 februari ('t Werkhuys) bijvoorbeeld, of naar de langverwachte tweede editie van Hedonismuz in 252CC Ekeren, op 25 april. Tot in 2020, folks!

Foto's: Gust Peeters en Gert Vanlerberghe