Ballonnenvrees 10 april 2019

Zo'n één keer per jaar verjaart Ballonnenvrees. Handig. Zes kaarsjes ondertussen. Reden om er nog eens goed in te vliegen, met een line-up waarbij de balans lichtjes in het voordeel van muziek overhelde. Ook bij de volgende edities in De Kleine Hedonist zal muziek een groot deel van de avond inpalmen.

Maar eerst de poëzie. Niet van de minste. Heel wat artiesten en publiek kwamen uit Nederland, zo ook Nic Castle, die voor haar 'gevangenisgedicht', haar 'drugsgedicht' en 'Sheherazade' een gans kleurenpalet aan beelden gebruikte. Van schrijfster Uschi Cop kregen we een erotisch kortverhaal over de angst voor iets wat leuk hoort te zijn (zoals ballonnenvrees). Zowel lust als twijfel dropen van haar 'Toestemming' af. Die angst voor de monsterhaai krijgen we nooit meer afgeleerd. Ze had ook fragmenten, met een macaber randje, uit kortverhalen die ze in Parijs schreef bij. Niets dan zorgvuldig gesponnen proza die ook op het podium goed werkt.

De eerste muzikant van de avond was ouwe getrouwe Nabil Khazzaka, de avant-gardistische muzikant die wel eens vaker bij een verjaardagseditie wordt bovengehaald. Zijn gedurfde versies van bekende Ierse traditionals klinken zowel bizar als overtuigend op zijn SoundCloud. Op Ballonnenvrees ging hij steevast voor de gevoelige noot. 'An Cailin Aerach' (in het Gaelic gezongen!) en 'The Lambs On The Green Hills' ontroerden in de eenvoud van de liveversies op piano. De best geklede man van de avond (een pak in testbeeldmotief) eindigde zijn set wat aarzelend, maar dat is hem na zo'n ontroerend concert vergeven.

Na een eerste pauze hadden we de nieuwe stadsdichter van Nijmegen over de vloer. Wout Waanders is een rasechte performer die zijn teksten met een flinke scheut humor door onze strotten ramt. Zijn set was een poëtisch liefdesverhaal, van ontmoeting tot break-up. Erica Smits mocht een enveloppe uitkiezen en weer gaan zitten. Na Wouts urgente gedicht over een p...p...pa...pierversnipperaar mocht ze deze openen: ze haalde er papiersnippers uit. Leuke gimmick. Nog hilarischer was Het Grote Vogelspel, met menig vogelimitatie en een pijnlijke ontknoping. Erg originele passage als je het mij vraagt.

Hierna kregen we Marieke Lightband, gewapend met akoestische gitaar, over de vloer. De zangeres van onder meer Psy'Aviah en KOALA had vroeger ook een soloproject waarmee ze hoge ogen gooide. Na vier jaar radiostilte haalde ze deze nummers weer van onder het stof: 'Illusionist', covers van Tom Waits en Nina Simone, 'It's Time' en een pakkend nummer over een LAT-relatie zijn stuk voor stuk genereuze songs om het warm van te krijgen. Het concert was niet zonder de begrijpelijke foutjes, maar een kniesoor die daarover struikelt. Mariekes liedjes overtuigen anno 2019 nog steeds, ook live.

Tijdens een laatste pauze werd het podium vakkundig omgebouwd tot een schlagerarena. Bouwmeester van dienst was Tonnie Anders. De Heer der Polonaise had zijn T.A Team bij, inclusief carnavalssombrero's voor het publiek, slingers voor de zangeressen en speelgoedinstrumenten voor de heren. Het extravagante viertal kreeg meer dan één keer een heuse polonaise op gang, niet zelden met de organisator zelf in koppositie, die verschillende keren door de begrenzing van het pand wisten te breken. Op straat werd even vrolijk verder gefeest. Naast een medley van klassiekers in het genre en een hilarische Engelse vertaling van 'Zeil Je Voor Het Eerst' (Jawel: 'Sale You For The First') kwamen natuurlijk ook Tonnies eigen hits aan bod, zoals de onsterfelijke meezingers 'Debby' en 'Allez Allez'. Ballonnen slepen we al lang niet meer naar Ballonnenvrees (niet zo milieuvriendelijk) maar waren met Tonnie Anders in zekere zin toch weer aanwezig. Of beter: Tonnie Anders put the 'ballon' in Ballonnenvrees!

Na Tonnie Anders & T.A Team spelen is mogelijk geen cadeau. Toch wist de Nederlandse singer-songwriter Stijn Charpentier door middel van zijn energieke set de aandacht van het post-polonaisepubliek vast te houden. Zowel oud als nieuw werk kwam aan bod: 'Michael', dan een song over vliegtuigschuldgevoelens. Zijn meezinger over UFO's droeg hij op aan Gert Vanlerberghe en Sven de Swerts, die op de 'eerste rij' zaten te genieten en Stijn natuurlijk al lang kennen. Als bis was er nog 'Zwerver'.

Op 15 mei en 5 juni zijn we weer van de partij in deze artistieke tempel ter ere van de Poëzie en de Muziek, met tempelmeester Bojan en hogepriester Gert. Jullie zijn allemaal van harte welkom.

Foto's: Moomer Foto