Ballonnenvrees 6 februari 2019

Op de laatste dag van de Poëzieweek 2019 opende 't Werkhuys zijn deuren voor een nieuwe editie van Ballonnenvrees. De line-up was gevarieerd, van proza over muziek tot poëzie.
Axana en Natalia, twee eerstejaars van de Sint-Willebrord-Heilige Familie-school, mochten de spits afbijten. Zij hadden met hun klas onlangs een workshop gevolgd bij studenten van de KdG en brachten een korte dialoog over pesten, armoede en ongelijkheid. Erg mooi om te zien hoe maatschappelijk geëngageerd teksten bij eerstejaars al kunnen zijn. Kanjer Jelmer van Lenteren was nog eens in het land. Deze Nederlandse dichter gaf nog niet zo lang geleden zijn bundel Het Is Koud Waar Ik Niet Ben uit, een bundel over gemis, en daaruit kregen we enkele sterke gedichten te horen, zoals 'Confrontatie', 'Lucide', 'Wat Je Achterlaat' en 'Achteraf'. Straffer dan straf.

Dat Hilde Sagon uit de theaterwereld komt, hoefde niet te verwonderen. Zowel tekst als performance zaten haar gegoten. De binnenkopper alleen al: "Penissen in strakke beige broeken", waar ze in een dik Limburgs accent het recht van antwoord gebruikte. 'De Walvis' ging over zwanger zijn, want dat was ze. Ze had ook een Franse tekst bij, over zuipen en geil dansen, en ook een beetje over Kanye West (hoeveel gedichten zouden er al niet over de brave man zijn geschreven?). Tot slot een spijtig maar ook wel grappig #metoo-gedicht over Brussel-Noord. Deze dame slamde voor twee. Het eerste deel werd door de Mechelse schrijver Felix Sandon, die met de hoed, afgesloten. Het was genieten van zijn beklijvende poëzie, die omwille van een schijnbaar eenvoudige stijl meteen binnenkomt. 'Trappen Van Vergelijking' is erg spitsvondig, speels en best origineel. Naast nog een gedicht voor de leerkrachten kregen we 'Resten', 'Onbekende Meester', 'Verf' en een mooi vierluik te horen. Een getalenteerde schrijver, zoveel was gisteren weer duidelijk.

Na de pauze genoten we met volle teugen van de intimistische poëzie van Leen Verheyen. 'De Avonden', 'Toeristen', 'Dinosaurus', 'Archeologen', 'Kamer', 'Stadsplan' (een combatief stadsgedicht), 'Minder, 'In Vlaamse Velden', 'Lorca in de Regen' en 'Raam' zijn stuk voor stuk prachtcomposities van iemand die de kunst begrijpt van taal te boetseren. Zeer sterk! In 2017 bracht Lenny Peeters haar debuutroman Dochter uit, een roman dat vertrekt vanuit het verhoor van een autistische jonge vrouw, afgewisseld met flashbacks naar de aanloop van de misdaad. De schrijfster las uit deze onvergetelijke roman voor, en we kregen er nog twee even verontrustende kortverhalen gratis bovenop. 'Familiegevoel' ging over een ongewenste kater en 'Duifje' liet ons kennismaken met een obsessieve duivenmelker. Lenny Peeters' proza laat de lezer niet in één stuk achter. Mooi zo.

Muziek wordt steeds een belangrijker onderdeel van Ballonnenvrees. Vanavond kwam de singer-songwriter Clovis vanuit Gent om ons enkele knappe Nederlandstalige liedjes voor te schotelen, zoals 'De Laatste Van Haar Soort', 'Winterblues' en een ontroerende blues over de Zakkenman, een bekend figuur uit 9000. Na maanden afwezigheid was de open mic er weer. Nils Geylen beet de spits af met 'Wally/Goldsmith' en wat experimentele poëzie. Dan was er Nel Mertens met gedichten zoals 'Suggestieve Magie'. Baalmond had twee teksten bij, een speelse en een intense. Gust Peeters probeerde enkele politieke teksten uit: 'Chocomousse', 'Jonkheer' en 'Vasten'. Tot slot was er de organisator zelf met enkele teksten uit de nieuwe ep van zijn band Hersencellen.

Meer Ballonnenvrees? Geen probleem!

22 maart: Boekowski
10 april: De Kleine Hedonist
15 mei: De Kleine Hedonist

Foto's: Gust Peeters