PRACHT EN KWAAL
Laat me in m'n zilv'ren harnas,
Mijn veilige film van goud,
Tussen bomen van kristallen.
Laat me sterven in dit woud.
Mijn ogen blinde parels
Mijn tanden diamanten
Laat die edelstenen zitten.
Hebzucht zal me verwonden.
Scheur juwelen van me los
En ik bloed voor jouw zonde.
Parels als schubben
In werk'lijk alle kleuren
Ik ben een pauw in fier habijt.
Ik ben mijn vijf zintuigen kwijt.
Ik ben dood, dat is een feit,
Door het lekken van de tijd.
Helemaal verspreid
Woud van overvloed
Verwrongen door de tijd
Wereld van overmoed
Melaatse maskers
Gekristaliseerde merode
Droomstad van prisma's
Miljoenen regenbogen
Woud van PRACHT
en KWAAL
ROEI ONS UIT
De bomen fluisteren
Hun eeuwenoude verhaal.
Geen mens die ze hoort,
Ze spreken een andere taal.
Slechts eekhoorns en spechten
Geroerd door hun raad:
Blijf van ons af
Voor het te laat!
Een ijsbeer haalt pas
Zijn nieuwe zwembrevet.
Die smeltende kappen
Zijn werkelijk geen pret.
Hoe toch overleven
Wanneer de zee zwart?
De olievlek maakt vogels gek,
Immersie van smart.
Natuur, bal je vuisten,
Zend orkanen op ons af,
Verkool ons en verdrink ons,
Roei ons uit in alle macht.
EVERZWIJN
Ik ben een everzwijn,
Verdwaald in de straten
Van Praag of van Berlijn.
Men houdt me in de gaten
En jaagt op mij in veelvoud,
Want ik maak de mensen bang.
Dat ik weg wil uit dit oerwoud,
Is voor niemand van belang.
In dit woud zonder bomen,
Ben ik vreemd en in de bijt;
In dit woud waar ooit bomen,
Ben ik mijn instincten kwijt.
Kijk, de stad is niet mijn wereld,
Die ligt diep in't donkere woud,
Tussen varens, mos en nevels,
Niet in lanen grijs en koud.
Achtervolg mij en bespring mij,
Breng mij terug naar de natuur.
Mijn trip naar de vuile vallei
Was terecht van korte duur.
Laat de wolf in vrede leven.
Zet geen klemmen voor de vos.
Moet het dier de mens vergeven,
Hou de bomen in ons bos.
