Flavours of the month

For this month's list we welcome back These New Puritans, peaking with their first new single in six years. And look who else are back: Apparat! Watch out for Belgian power with Use Knife, Isbells, Hulder and The Valerie Solanas, who, like American rapper Atmosphere and English indie band Foals, feature twice in this list. Belgian singer Ian Clement can be found solo as well as with his band The Very Very Danger.

1. These New Puritans - Inside the Rose
2. Use Knife - For Helvede
3. Sharon Van Etten - Jupiter 4
4. Health - Slaves Of Fear
5. Son Lux - Sleep
6. Gum Takes Tooth - Borrowed Lies
7. Xenony - Jupiter
8. The Comet Is Coming - Summon the Fire
9. The Valerie Solanas - Winter Blossom
10. Grandson - Apologize
11. Apparat - Dawan
12. Interpol - Fine Mess
13. Atmosphere - Stopwatch
14. The Valerie Solanas - Masquerade
15. Gary Clark Jr - This Land
16. Foals - Exits
17. Isbells - Father
18. The Murder Capital - Feeling Fades
19. Frankie and the Witch Fingers - Pleasure
20. Ian Clement - Sidewinder
21. Aldous Harding - The Barrel
22. Atome - Voie Lactée (Partie 2)
23. The Very Very Danger - Lite My Litah
24. Hulder - Is This the End?
25. Skepta - Wish You Were Here
26. Atmosphere - Graffiti
27. SYML - The Bird
28. Fountains D.C. - Big
29. Foals - On the Luna
30. Strand Of Oaks - Weird Ways

Literaire tip: Nachtouders

In haar nieuwe roman Nachtouders (2019) beschrijft Saskia de Coster het verblijf van een Belgisch gezin op een Canadees hippie-eiland. Saskia, Juli en hun zoontje Saul zijn op weg naar Alaska, maar maken eerst een stop op Portes. Daar wonen Karl Olsen, de biologische vader van Saul, en zijn moeder Molly. De drie Belgen worden er warm onthaald door de familie Olsen. Hoewel ze er aanvankelijk slechts een paar dagen willen blijven, krijgt het eiland, stijf van geheimzinnigheid, hen steeds meer in zijn ban. Molly’s goeiigheid en bijgeloof liggen altijd wel ergens op de loer. Ook lijken er zich onder de glimlach van de eilandbewoners minder aantrekkelijke krachten schuil te houden.

Het boek is in een vlotte taal geschreven en biedt de lezer nieuwe inzichten aan de lopende band. Het heeft een interessante structuur en valt uiteen in drie types hoofdstukken: een chronologisch relaas van hun verblijf op het eiland, het schrift waaraan Saskia haar gedachten en gevoelens toevertrouwt, en de beddialogen tussen Saskia en haar partner Juli.

Om de dagelijkse sleur van zeewierscheppen, taartestafette en mosgroene jurken te ontvluchten brengt Saskia haar dagen door in een schrijfhut. In haar schrift geeft ze trefzeker haar worstelingen weer met de wereld (de onderhuidse onverdraagzaamheid tegenover lesbische koppels met kind) en zichzelf (kan ze een goede moeder zijn? wil ze dit?). Flashbacks doen hun zoektocht naar een vader voor Saul uit de doeken en werpen ethische vragen op over anoniem donorschap. Aan het begin van hun relatie maakten Saskia en Juli een deal: wederzijds respect voor Saskia’s vrijheid als schrijver en Juli’s kinderwens. Doorgedreven vormen van individualisme en tolerantie worden beurtelings aan de kaak gesteld.

Tijdens hun beddialogen rijst de vraag wanneer Saul zal beginnen lopen, misschien wel na het Bevrijdingsritueel. Welk geheim dragen Karl en zijn afwezige broers met zich mee? En wanneer reizen ze eindelijk door naar Alaska? De twee beginnen naast elkaar te leven en Saskia vreest dat het eiland hen uit elkaar dreigt te drijven. Te midden van de ‘maffia van zachtmoedigheid’ en Juli’s hechte band met de knappe surfster Tammy probeert Saskia zich staande te houden, verpletterd door haar twijfels en angst als moeder en partner.

Hiermee heeft haar naamgenoot, de auteur van Nachtouders, wellicht een nieuwe literaire hit te pakken. Het boek laat je namelijk niet zo gemakkelijk los, net als het eiland zelf. Voor 'iedere ouder die wel eens gewankeld heeft'. Of voor elke lezer die uitkijkt naar de eerste Vlaamse klassieker van 2019, en de zoveelste rake worp van een schrijver op topsnelheid.

Deze tip werd verscheen ook op Cutting Edge, en is de eerste recensie die ik voor deze website schrijf.

Voor de dorst

Een slagersmes snijdt een jaap in de kosmos.
Vocht sproeit eruit, een douche doordrenkt
de hand met vloeibare wijsheid.
Het universele brein lekt leeg,
opnieuw verdwijnen ontheemde
families achter prikkeldraad.

Alleen was die zwerm likes
er vorige keer nog niet bij,
een schimmig handeltje
van leedvermakelaars.
Het mes wacht weer in de la
als een appel voor de dorst.

Ballonnenvrees 6 februari 2019

Op de laatste dag van de Poëzieweek 2019 opende 't Werkhuys zijn deuren voor een nieuwe editie van Ballonnenvrees. De line-up was gevarieerd, van proza over muziek tot poëzie.
Axana en Natalia, twee eerstejaars van de Sint-Willebrord-Heilige Familie-school, mochten de spits afbijten. Zij hadden met hun klas onlangs een workshop gevolgd bij studenten van de KdG en brachten een korte dialoog over pesten, armoede en ongelijkheid. Erg mooi om te zien hoe maatschappelijk geëngageerd teksten bij eerstejaars al kunnen zijn. Kanjer Jelmer van Lenteren was nog eens in het land. Deze Nederlandse dichter gaf nog niet zo lang geleden zijn bundel Het Is Koud Waar Ik Niet Ben uit, een bundel over gemis, en daaruit kregen we enkele sterke gedichten te horen, zoals 'Confrontatie', 'Lucide', 'Wat Je Achterlaat' en 'Achteraf'. Straffer dan straf.

Dat Hilde Sagon uit de theaterwereld komt, hoefde niet te verwonderen. Zowel tekst als performance zaten haar gegoten. De binnenkopper alleen al: "Penissen in strakke beige broeken", waar ze in een dik Limburgs accent het recht van antwoord gebruikte. 'De Walvis' ging over zwanger zijn, want dat was ze. Ze had ook een Franse tekst bij, over zuipen en geil dansen, en ook een beetje over Kanye West (hoeveel gedichten zouden er al niet over de brave man zijn geschreven?). Tot slot een spijtig maar ook wel grappig #metoo-gedicht over Brussel-Noord. Deze dame slamde voor twee. Het eerste deel werd door de Mechelse schrijver Felix Sandon, die met de hoed, afgesloten. Het was genieten van zijn beklijvende poëzie, die omwille van een schijnbaar eenvoudige stijl meteen binnenkomt. 'Trappen Van Vergelijking' is erg spitsvondig, speels en best origineel. Naast nog een gedicht voor de leerkrachten kregen we 'Resten', 'Onbekende Meester', 'Verf' en een mooi vierluik te horen. Een getalenteerde schrijver, zoveel was gisteren weer duidelijk.

Na de pauze genoten we met volle teugen van de intimistische poëzie van Leen Verheyen. 'De Avonden', 'Toeristen', 'Dinosaurus', 'Archeologen', 'Kamer', 'Stadsplan' (een combatief stadsgedicht), 'Minder, 'In Vlaamse Velden', 'Lorca in de Regen' en 'Raam' zijn stuk voor stuk prachtcomposities van iemand die de kunst begrijpt van taal te boetseren. Zeer sterk! In 2017 bracht Lenny Peeters haar debuutroman Dochter uit, een roman dat vertrekt vanuit het verhoor van een autistische jonge vrouw, afgewisseld met flashbacks naar de aanloop van de misdaad. De schrijfster las uit deze onvergetelijke roman voor, en we kregen er nog twee even verontrustende kortverhalen gratis bovenop. 'Familiegevoel' ging over een ongewenste kater en 'Duifje' liet ons kennismaken met een obsessieve duivenmelker. Lenny Peeters' proza laat de lezer niet in één stuk achter. Mooi zo.

Muziek wordt steeds een belangrijker onderdeel van Ballonnenvrees. Vanavond kwam de singer-songwriter Clovis vanuit Gent om ons enkele knappe Nederlandstalige liedjes voor te schotelen, zoals 'De Laatste Van Haar Soort', 'Winterblues' en een ontroerende blues over de Zakkenman, een bekend figuur uit 9000. Na maanden afwezigheid was de open mic er weer. Nils Geylen beet de spits af met 'Wally/Goldsmith' en wat experimentele poëzie. Dan was er Nel Mertens met gedichten zoals 'Suggestieve Magie'. Baalmond had twee teksten bij, een speelse en een intense. Gust Peeters probeerde enkele politieke teksten uit: 'Chocomousse', 'Jonkheer' en 'Vasten'. Tot slot was er de organisator zelf met enkele teksten uit de nieuwe ep van zijn band Hersencellen.

Meer Ballonnenvrees? Geen probleem!

22 maart: Boekowski
10 april: De Kleine Hedonist
15 mei: De Kleine Hedonist

Foto's: Gust Peeters