Daar was weer een Ballonnenvrees in Café De Planeet in Mechelen. We begonnen de avond met Friso Woudstra, met een gedicht over de liefde (wees met mij puur goud vandaag) en over ons falen (een moordaap met geweten). Zijn cyclus over de woongroep waar hij begeleider was, kwam keihard binnen, ontroerend en beklemmend. Luna Schuddinck opende met een gedicht waar visuals bij hoorden, die ze op het grote scherm toonde. Het gedicht ging over een koppel op dodentocht, en we kregen Ding Dong te zien, het 18e Kiekeboe-album, en Yuki-Onna's 'De dodelijke', en Werner Herzogs 'The Fire Within', en ook Barbie in het roze in Tirol. Haar gedicht over meesterfantasieën was helaas zonder prentjes. De poëzie van Schuddinck getuigde opnieuw van een verbluffende beeldspraak.
Dan was er het taalspel van René van Densen, met 'Hartennacht' en handvol ultrakorte gedichten en woordspelletjes. Voor zijn canongedicht 'Zonder metgezel haalde hij drie vrijwilligers uit het publiek om zo het gedicht in vier stemmen voor te lezen. Als beloning kregen zijn assistenten een poppetje cadeau. Tom Driesen had nieuw werk bij, over de tekenfilmfiguren in zijn bloed en de maan als een katachtige. Het hilarische 'Ongemakkelijke slam' is nog héél nieuw maar nu al een hit in wording. Vervolgens bracht hij het 'Nachtwinkelgedicht' en zijn ronduit fantastische stafrijm: Hoe Hij Haar Heeft, inclusief de double time. Altijd een overwinning op het podium.
Na de pauze was het tijd voor muziek. Circus Trubadur, dat zijn Vincent op zang en gitaar en Sander op viool. Het Leuvense duo opende met de meezinghit 'De mannengriep', en in 'Just the Two Of Us' mijmerde Vincent over de tijd waarin het enkel zij twee waren, zonder 'de kids', een overweging van de vondelingenschuif waard. En zo hadden ze nog enkele hilarische liedjes voor ons bij. Na 'Kantelklaar' van Gert Vanlerberghe kregen we op de open mic Manuel Somers, met 'Licht', 'De aspecten van geweldloosheid' en een gedicht over de beestjes. Verder was er Lies Van Den Plas met een tik-tik-tikgedicht en 'Mijn reis', en Thalia Wouters met 'Blijtschap op Vlaamse wijze'. Stephanie Tordoir liet zich inspireren door Wes Anderson, dus heel meta, en van Felix Sandon kregen we een nieuw gedicht te horen, over alle moedertalen van de wereld. Tot slot bracht de Mechelse dichter zijn klassieker waarin hij een lans breekt voor alle leerkrachten - net nu heel nodig - en op theatrale wijze het café verliet. Een meer dan geschikt moment om de avond mee af te sluiten.
U was er weer bij, dank daarvoor! In maart keren we terug naar Mechelen én naar Antwerpen. De data volgen nog. Heel graag tot dan.
