Volgens de overlevering maakte een pelgrim die onderweg naar Santiago de Compostela in het Portugese Barcelos halt hield, indruk op een vrouw daar. Maar aangezien hij op spirituele missie was, moest hij de vrouw teleurstellen. Deze voelde zich bedrogen en beschuldigde de man van diefstal.
Tot aan de galg, met de strop rond de nek, beweerde deze dat hij onschuldig was, en hij wees naar het geroosterde haantje dat de rechter na de executie zou verorberen. "God weet dat ik onschuldig ben", zei hij, "En als bewijs zal die haan daar tot leven komen en beginnen kraaien." De man hing al aan zijn koord wanneer dat, oh mirakel!, gebeurde en de rechter haastte zich om de onschuldige pelgrim los te maken. Maar de man leefde nog want hij werd door heilige krachten in de lucht gehouden.
De haan van Barcelos zie je overal in Portugal en is een ware volksheld. De iconische veelkleurige vogel herken je meteen. Keramieken of metalen haantjes kan je overal kopen.
Hieronder een gedicht dat ik ter plaatse schreef. Het verhaal is een klein beetje naar mijn hand gezet.
Het gerecht heeft mij berecht,
Ik word gerecht nog voor de avond,
En even onterecht zie ik
Een pelgrim naar de galg gaan.
Een vrouw die afgewezen
Is een leeuwin die niet loslaat,
Die aftastend met tanden
Naar de slagader op zoek gaat.
Het moordwapen is zilverwerk,
Kostbaar, onvervangbaar en
Toevallig in de tas van haar vlam,
Die ze vol wrok uitblaast.
Op heterdaad betrapt,
Zo zegt de rechter in wiens maag
Ik straks verteerd door sappen
Na gepluimd, verscheurd, gesmaakt.
Ik heb het niet gedaan, huilt hij.
De vrouw grijnst in haar baard.
Bij God, ik zal vrij zijn van blaam
Zodra uw lunch daar kraait.
De kruk die krijgt een harde trap,
Het koord verstijfd en strak.
De levenslust schiet door mijn lijf.
Ik leef!, kraai ik verrast.
De vrouw vloekt, maar de rechter
Haast zich naar de prooi die hangt,
Maar die zweeft in alle onschuld.
Hij geen dief, zo weet de Heer, en
Hij zet koers naar Compostela
En de vrouw eet haan met peren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten