Hoe de hoogst toevallige geboorte en het door omgekeerd Darwinisme bepaalde overleven van de omstreden Manu Pilatie, vrij van elke interpretatie, rijp voor reparatie, de teloorgang van de huidige wereldorde inluidde en bovendien ook nog eens veroorzaakte

HOE DE HOOGST TOEVALLIGE GEBOORTE EN HET DOOR OMGEKEERD DARWINISME BEPAALDE OVERLEVEN VAN DE OMSTREDEN MANU PILATIE, VRIJ VAN ELKE INTERPRETATIE, RIJP VOOR REPARATIE, DE TELOORGANG VAN DE HUIDIGE WERELDORDE INLUIDDE EN BOVENDIEN OOK NOG EENS VEROORZAAKTE

Zijn naam was Manu Pilatie, een zondagskind en tevens Theseus vol gratie, zoals hij onschadelijk scharrelde in het in utero labyrint. De natuur had hem in haar rol van Ariadne een navelstreng gegeven, die hij maar hoefde te volgen, om zo met een vermetele kopstoot door de malse levenspoort te knallen, maar die rundskop van een moeder van hem liet hij ongemoeid. Hier was hij dan, Manu Pilatie, de redding van de Natie, een Messias zonder spatie, gelekt en bevlekt ontvangen en nu ook geboren, met de schaar gescheiden van de als een schoorsteen rokende kotmadam van zijn negen maanden lange verblijf, en klaargestoomd voor de emmer stront die onophoudelijk over zijn nu nog kale, weke hoofdje en zijn vooralsnog onbeschreven bestaan zou worden gegoten.

Dat Manu Pilatie, verkwister van alimentatie, hier op aarde een unieke en moeilijke taak had te vervullen, zou zijn ouders vierkant worst wezen, en net als zijn broer Pontius Pilatie, de schrik van de agglomeratie, kreeg hij als peuter voornamelijk witverliesfilet en kouwe kak te vreten, en werd vader en moeder vaak moeiteloos verweten hun zoontjes zonder schroom te verwennen met al dat lekkers. Maar waar Pontius op vijfjarige leeftijd stierf aan een lekke lever, overleefde Manu Pilatie, denker zonder ratie, de op zijn zachtst gezegd aberrante opvoeding waaraan zijn ouders hem onderwierpen, zonder al te veel te mopperen of in opstand te komen door bijvoorbeeld bh's van zijn moeder te verbranden, en aangezien pa en ma Pilatie, geheelonthouders m.b.t. parentale participatie, niet aan de heilzame werking van onderwijs geloofden, ging hun sterk ondervoede maar verder kerngezonde zoon op dertienjarige leeftijd in de fabriek werken.

Van het geld dat hij daar verdiende, kon hij pintjes gaan hijsen in jeugdhuis De Fletse Flamoes, waar hij in een fietsengestalde bakfiets een bakvis bezwangerde die zo nu en dan eens luisterde naar de naam Lisa Boon. Die kwam om haar loon, want ze had haar diensten niet gratis aangeboden, wat dacht hij wel, en zo moest Manu Pilatie, vader zonder relatie, ook nog eens voor de vleesgeworden schade opdraaien. De ongewenste bijwerking van zijn bakfietsavontuur werd Con genoemd, want Connie leek Manu een weinig potente voornaam, en zijn dochter moest een prinses in bed en een hoer in de keuken worden, zoals het een goede vrouw betaamt.

En terwijl Lisa Boon haar dochter op het juiste pad probeerde te houden, belandde haar beste klant in volle puberteit en ging hij om met zowel guur als onguur volk, waaronder bijzonder dubieuze individuen, zoals postbodes en vrouwen die op Kevin De Bruyne lijken en papegaaipunkers en zondagsrijders en tyfuslijders en scoutsleiders en copiloten en rare kwieten en kleuters met tieten en weerloze grieten en veldmuizen en aan lager wal geraakte matrozen en dichters en kathedraalpissers en haaskakkers en over het paard getilde sociale media goeroe's en van die idioten die de zwoerd mee met hun hesp oppeuzelen en koningskinderen en koppels met een fetisj voor varanen en schepenen van Vlaamse zaken en pedopriesters en paleontologen en vrouwen van 1m20.

Omdat hij in de fabriek zijn brooddoos in de machine had laten vallen, werd het hem hier te heet onder de voeten, en zo kwam het dat Manu Pilatie, ook hij gevoelig voor inflatie, naar Luttre moest verhuizen, waar hij, onderweg naar het gemeentehuis, door een verdwaald peloton werd aangereden en met spoed in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Zo werd hij algauw voor de tweede keer die week ontslagen en bracht hij de rest van zijn adolescentie door in een Duits bordeel, waar zijn dagtaak eruit bestond de teennagels van de dames van plezier te knippen.

En zo kwam het dat hij Lisa Boon weer tegen het lijf liep en opnieuw moest hij dokken want Con Pilatie, kwalijk gevolg van ejaculatie, wou een staatsgreep plegen en Angela Merkel opvolgen, en daar was dus veel geld voor nodig, en crowdfunding had niet het verhoopte resultaat opgeleverd, en tevens had Lisa alweer een klein en uniek mirakel gescheten en zodoende moest Manu ook hiervoor geld neertellen want Lisa wist niet meer wie de vader deze keer was en dat arme bloedje moest toch ook eten en van enkel witverliesfilet word je niet groot en sterk en het kwam net zo goed uit dat ze hem hier in Aken terugvond.

En zo moest Manu Pilatie, straatarm en klaar voor een onwetmatige registratie, gaan bedelen en zich een vluchtelingenstatuut aanschaffen, wat hem wonderwel lukte, en uit medelijden nam Merkel hem in huis, waar hij het zilverwerk moest opblinken en haar teennagels een knipbeurt of twee, drie gaf, en waar hij rustig de staatsgreep van Con kon coördineren en beramen, die ondertussen was getrouwd met, uit Chili, Sin Carne, een farmaceuticamagnaat en vrouwenmagneet. Geld en pillen uitdelen was geen probleem, maar van staatsgrepen had hij geen kaas gegeten, en uit schaamte emigreerde hij naar Damascus, waar hij zich een klein paleis aanschafte en zich absoluut niet met staatsgrepen bezig hield. 

Het verlies en de teleurstelling vielen Con te zwaar en ze nam stante pede het vliegtuig naar Amerika, waar ze de persoonlijke styliste van Donald Trump werd, die nog steeds zwoer bij een Coupe Geert Wilders maar wiens bedenkelijke smaak in haardossen Con kon contourneren, waardoor ze miljoenen dollars verdiende en drones naar Syrië kon sturen om haar echtgenoot in de gaten te houden, want die was met van alle louche zaakjes bezig en had een cursus staatsgreep bij Juncker gevolgd en was vervolgens op de koffie gegaan bij Assad, waar ook Filip Dewinter van de (foute) partij was. Deze werd Vlaamse onafhankelijkheid beloofd als hij zijn eeuwige steun aan het regime verleende. Een wijze keuze, zo leert ons de geschiedenis, aldus beaamde Tom Van Grieken op zijn Twitteraccount.

Na een korte wereldoorlog die de familie Pilatie helemaal verscheurde, werden Angela en Manu naar het Saoedi-Arabische vluchtelingenkamp gedeporteerd, waar ze zich als vorsten vol vraten want er was te veel eten maar er waren geen vluchtelingen, en persoonlijk mochten getuigen hoe slavernij een positief effect had op de economie van Qatar. En op de wafelenbak van de top van de FIFA werden alle overgebleven wereldleiders uitgenodigd (en kreeg Blatter, vastgebonden aan een boom, helemaal geen wafels, maar lepels witverliesfilet in eigen (=Blatters) nat in zijn mond gepropt), al onthield president Le Pen zich, want vanuit historisch perspectief hield ze niet van Katharen. Maar dat is allemaal niet erg, want Le Pen is een vuile fascist.

FIN