Balkan 13-20 september 2015, deel 3

Balkan, deel 3: Zwarte Berg

Vroeg in de ochtend klimmen we al naar 30°C. Onderweg naar het busstation kom ik nog het Kroatische meisje tegen en in de bus naar Kotor: Nadia. De bus klimt in de heuvel en schenkt ons een laatste prachtige uitzicht over Dubrovnik. We volgen de kust, over de grens met Montenegro, en passeren heerlijke baaien, met vissersdorpjes, mooie kerktorens... Er wordt druk gezwommen in het appelblauwzeegroene water.

Kotor heeft een versterkte binnenstad die een aaneenschakeling biedt van steegjes, pleintjes... Aan de toegangspoort worden we begroet door een reuzepop van Pipi Langkous, vlakbij de restanten van een middeleeuws klooster. Verder vind je er bastions, klokkentorens, kerkjes, de gezelligheid van pakweg Ravenna of Lucca, maar op zakformaat. De mooie versierde kathedraal is van de 12e eeuw en herbergt een schatkamer vol impressionante relieken. De heuvel waartegen de oude stad plakt, gaat verder omhoog in een kluwen van fortificaties. Een pelgrimstocht via een soort van mini Chinese Muur brengt ons tot helemaal bovenin de ruïne van het St.-Jansfort, een spectaculaire locatie waar je zo Legolas en Gimli zij aan zij ziet strijden tegen een leger Orks. We blijven tot de vleermuizen rond onze hoofden fladderen en alle lichten in Kotor aan gaan. De afdaling in het donker is best spannend, en het diner na afloop smaakt eens zo lekker. En Kotor by night is als een sprookje.

Op een vroeg uur slenter ik door de straten van Kotor, tussen de vele zwerfkatten. Gauw genoeg zijn de eerste toeristen er. We nemen deel aan de dagtrip 'Great Montenegro Tour' die onze hostel organiseert. Het busje volgt de historische Oude Weg vol haarspeldbochten de berg op. Het zicht over de Bokabaai is verbluffend. Het kasteel van gisteren lijkt nu helemaal niet meer zo hooggelegen en belachelijk klein, van deze hoogte.

We rijden door naar het Lovcen Nationaal Park, de Zwarte Berg (waaraan het land zijn naam ontleent) op. Van op de top kan je bij mooi weer zes verschillende landen zien en wel 60% van Montenegro! Het mausoleum van koning Njegosev ligt helemaal bovenin de top, de Grootste der Montenegrijnen. Deze man werd maar 30 jaar maar heeft wel ontzettend veel verwezenlijkt. Beelden van moeder en dochter bewaken het mausoleum, waar je onder een gouden plafond het beeld van Njegosev kan bewonderen. De tombe in kwestie ligt in de crypte, waar het erg koel is, heel welkom op deze snikhete dag. Onderweg naar Cetinje, de voormalige hoofdstad van Montenegro, halen we fris en helder bergwater uit de natuur. We wandelen voorbij het paleis van koning Nicolas II, nu de residentie van de president, en voormalige ambassades (nu omgevormd tot faculteiten kunst en letteren - mooi zo), leren wat bij over Tito en stoppen op de weg tussen de ruïne van het Klooster van Crnojevici en het majestueuze Klooster van Cetinje. Bij het betreden van dit orthodoxe heiligdom moeten blote schouders en benen worden bedekt. We vinden er de tombes van belangrijke bisschoppen, prachtige fresco's en heilige relieken. Buiten ligt een heilige cirkel waar koningen zwoeren dat ze goed zouden regeren. Het diende ook als parlement, met 21 raadslieden waaronder de koning zelf. We eindigen ons bezoek aan Cetinje met een stevige lunch: de legendarische Njeguski steak met traditioneel brood. Heerlijk! Onze gids pronkt met een Joegoslavisch biljet van vijftig miljard.

In het dorpje Crnojevica, aan de gelijknamige rivier, gaan we bootje varen. Eerst moeten we onder een brug die de koning wel drie keer heeft laten bouwen, want het stortte steeds in. De koning bleef er geld in steken, omdat hij vooral gezichtsverlies vreesde. Hij beloofde de werkmannen dat bij de derde keer de brug niet mocht instorten, of hij zou hun hoofd van hun nek scheiden. Het landschap in dit Nationaal Park is erg mooi en de streek heeft een rijke flora en fauna. Vanuit de boot zien we verschillende reiger- en eendensoorten, waterhoen, aalscholver, duizenden vissen, ijsvogel, gele kwikstaart en zelfs een waterslang.

Het busje passeert groene heuvels, tot we pauzeren om te genieten van het zicht over de Adriatische Zee, enkele eilanden en helemaal beneden de drukke badstad Budva, met haar exclusieve hotels en stranden, te veel lelijke flats en villa's, en het casino waar Casino Royal werd gefilmd. Het is met te veel fancy en te weinig authenticiteit. Zelfs de oude stad is propvol met shops. Wel zijn er mooie kerkjes, een citadel, een stadsmuur. We bollen uit op Jaz Beach.

In Kotor is er een alternatief barretje dat in het teken van Tom Waits staat. Nice. Goede muziek ook, in tegenstelling tot de meeste clubs en bars hier. Ik duik de nacht in met een stevige kroegentocht, de 'Numb Crawl', die het hostel organiseert. Heel wat nationaliteiten bij elkaar, steeds zatter, van bar tot bar, waarvan één aan het strand, en ten slotte in zo'n vreselijk drukke nachtclub. De heren van het hostel en de gids van vandaag gaan nog het hardst uit hun Montenegrijnse dak.

En zo wordt het weer zondagmorgen, de week is rond. Een grijze, natte morgen, voor het eerst tijdens mijn balkanreis. Waar de temperaturen de hele week lang een gooi deden naar de 40°C, is het nu 'eindelijk' herfstweer. Na een busreis beland ik weer in Podgorica en is de cirkel rond. Een wolkbreuk zet de straten van de hoofdstad net niet blank en zo compenseren de weergoden alsnog voor al de regen die we deze week niet kregen.