Hier vielen mensen uit de lucht,
sneller dan het licht, zo leek het wel,
of was het in slow-motion?
Of ik me hun kreten nog herinner?
Die klonken als verrotting,
stonken naar een bliksemsnel aftakelingsproces.
Een lichaam wordt uit een toren gegooid, kerngezond,
en zo besmet met het virus dat 'de dood' wordt genoemd.
De ziekte heeft het hele lijf aangetast wanneer het de grond bereikt.
Volgens onze scherprechters hadden ze al een ziekte.
Ze hadden homo.
Of was het een vermeend geval van ketterij?
Heidenen als melaatsen:
wanneer ze de grond raken, kan je ze net zo goed bij elkaar puzzelen.
Jammer voor hen, want zij geloven niet in dualisme.
Hun ziel is evenzeer te pletter geslagen,
samen met hun vrijheidsdrang en persoonlijkheid aan diggelen.
Hier vielen mensen uit de lucht,
maar nu niet meer.
Alle kankers, alle pesten, alle kwalen,
alle tegenspraak, alles wat abnormaal en ongewoon:
het is uitgeroeid, het is niet meer, we hebben het gehaald.
Ons land is nu genezen van diversiteit,
nog zo'n vieze ziekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten