De impact van zeep tegen het doucheraam,
en ik zie de verwijten op de spiegel staan,
gekerfd als de landen in de palm van mijn hand.
Ze voeren strijd met de mijne,
brengen de buit terug naar hun kamp.
De impact van taal.
Je schiet met losse woorden,
slaat kraters in mijn oren.
Ze worden wormgaten
langs beide zijden van
mijn kolkende kop.
Clusters van verwensingen,
een sterrenoorlog waar
slechts verliezers, en toch
nog zo koppig met onze
gesloten geesten in het zand.
Er is plaats genoeg, want de
wapens zijn voorgoed opgegraven.
Met de korrels die we uit
de geweerlopen haalden,
vulden we onze oren.
En lieve woordjes zijn nu
een glimlach in het duister,
missen hun doel met lichtjaren, omdat
we slechts nog drek kunnen horen.
Er rest ons niets dan in het stof bijten.
Twee reuzen die rood aanzwellen,
dan verdwijnen.
Foto: Kavka
Geen opmerkingen:
Een reactie posten