Net als vorig jaar organiseren Creatief Schrijven en Vanessa Daniëls opnieuw NovemberVers. Heel wat dichters zullen elke dag iets trachten te schrijven. Dat is soms mooi, soms lelijk, soms knap, soms slecht. Dit bericht zal dus regelmatig worden geüpdatet.
#NovemberVers
Dat ik kantelklaar ben, een jaar later meer dan ooit. En dat die orkaan in mijn hoofd al elke dans heeft aangeleerd. Stormen en buien met af en toe zacht weer. Tentakels die grijpen en knijpen maar geen grip of knip die mij vloeren kan. Nog niet. Dixit Ciarán: Overleef!
Alweer Hallowe'en geweest, opnieuw de doden herdacht. Ook die van de laatste genocide. Rabin draait zich vast om in zijn graf. Zo ook Arafat. Don't side with genocide. Wat de zionisten ook beweren. Vertrouw op je buik, desnoods je hart, of nog je hoofd, maar weiger de paplepels propaganda die je bioritme verstoren.
Ze deugen niet. Macron niet. Scholz niet. Biden niet. Ze draaien rond in de carrousel binnenin mijn hoofd en schieten alle kinderen dood.
Overeind
Dan komt de dag dat toekomst werd ontmanteld. Een leverziek raveels geel vult alle einders. En in dat ijle schrijf ik om zelf niet om te vallen.
Mijn hoofd, zo blijkt, is een schietschijf. Gedachten speerpuntscherp en precies als door een vizier bestoken mijn brein, in konvooi, een satelliettrein. Ontspoor mij, luidt de opdracht van een loze kapitein. En hoezeer ik het bespeel als een tamboerijn, ik kan het moederschip niet zinken. Ik verlies mijn oorlog tegen mij.
Van jou is er al lang geen sprake meer. Het gaat nu tussen mij en mij. Met niemand op de eerste rij van mijn eigenbereide strijd.
Los
Alsnog de aha-erlebnis van een stok in de mond. Het gespierde zuigen. Verwijding van de radar, als op de terugweg van de oogarts. Deze bril zet hij nooit meer af. Bomen hebben individuele bladeren. Dakpannen tellen van de woningen die hij vanuit de trein ziet voorbij rollen. Mannen zijn plots zichtbaar. Ze materialiseren in de openbare ruimte. Ze zijn. In een winkelstraat laat hij zijn blik rusten op een vrouw, dan een man, en dat onderscheid vindt hij al bijna belachelijk. Maar de nood aan een inhaalbeweging moet hij inslikken. Aha.
Wolkers vierde de kut. Reve bezong de lul. Wie schreef omnivoor?
Bruine ratten denken dat je ze niet kan zien als ze niet bewegen. Ze houden zich muisstil in het duister en verroeren geen vin zolang ook ik halt houd op de kade en er eentje in de ogen kijk. Een onvermoede verstandhouding tussen twee bewuste wezens. Zodra ik één stap zet, maken ze zich uit de voeten.
Ik ga in de rij staan van de boulanger en de bakkerin vraagt me om de lichtbruine stadsduif, die door de automatische deur naar binnen is gesukkeld, weer naar buiten te begeleiden. Ik krijg nitril handschoenen aan, til het bange diertje op en bevrijd het tussen de duizenden andere duizen rond het station. Te veel duiven, te weinig vrede.
Ondanks de wind van zo'n 50 km per uur heeft iemand vannacht twee lege flessen drank op het huisje voor zwerfkatten laten staan. Alsof Ciarán niet al genoeg munitie heeft om de buurtbewoners onder vuur te nemen. Een derde fles ligt al in de goot tussen het kattenhuis en het lichtjes gedeukte portier van een BMW.
Ik schrijf over ratten, katten en duiven.
Dan moet ik niet schrijven over
Daar komt mijn buurvrouw aan mijn raam voorbijgefietst.
We zwaaien even naar elkaar. Maar ik woon op de vijfde verdieping!
(Nee zo gek wordt het niet. En de twee flessen staan nu beschut achter een informatiebord.)
Wat de bomen in mijn straat betreft: dit is geen line dance, dit is een mosh pit.
buitenland. dringend. nu. maakt niet uit waar. al was ik er met haar.
heelhuids maar niet heelharts geland
de vertrouwde cheshiregrijns op de muur
want ik verlies ook een kat
paniekaanval bij de tulpen van Kusama
geblinddoekt wijst Mitterrand de weg naar het volgende bloedbad
de stad houdt haar poorten wijd open
nu nog de luiken van haar hart
voor wie genoodzaakt bivakkeert in het park
de vagebond met het matissegezicht
de jonge vrouw die bedelt, haast onzichtbaar in een kier
al onze plannen verdampen
en toch altijd dat besef van:
-ooit gaat het beter
-ik heb het beter
ik moet niet bivakkeren in een park
ik moet niet schuilen tussen het puin van een ziekenhuis
ik heb het godverdomme goed
ook al gaat het echt niet goed
op het îlot comtesse, bij een hospitaal dat niet tot gruis is gereduceerd
en functioneert als kunstmuseum herhaal ik het prozaïsche mantra keer op keer
ik heb het godverdomme goed
tracht niet naar rue de gand te turen
te veel herinneringen achter houten gevels
ook al gaat het echt niet goed
de bars, de burgers, de cocktails
we hadden het hier goed
de maag knort: pessoa of maradona?
suggestie van een tikmachine: fight with words
maar ze zijn hun vechtlust kwijt
ze strompelen van plein naar monument
ik heb dus nood aan nieuwe woorden
delf ze op tussen de stapels boeken van de oude beurs
(merci Zola, merci Maupassant)
en spoor naar de banlieues
alweer een hospitaal, deze van het functionerende type
ernaast, in een nomadenkamp afgeschermd
met opgerolde prikkeldraad, spelen twee kinderen tussen afval
ik weet niet meer welk land dit is
misschien heb ik me van bestemming vergist
die is loos
een ledig interludium
ooit gaat het beter
ik heb het beter
op een bankje zit een jong koppel
de blikken op oneindig
ik wil erin verdwijnen
ik loop door
op de bus terug zet ik mijn privilege op de schoot
liefdevol haal ik mijn hand door zijn pels
blijf het aaien aaien aaien tot aan de terminus
Plus jamais ça!
In een simulatie van het ergste ooit maken we een ritje in een beestenwagon. We stappen uit en kijken naar de hoopjes gestreepte pyjama's die her en der op de grond liggen, naast vaatjes Zyklon B. De krop in onze keel krijgen we niet weggeslikt.
Op het einde van de expo drukt een oude man die de kampen heeft overleefd ons in een video op het hart hoe gevaarlijk negationisten zijn. Als het niet is gebeurd, waar zijn dan zijn ouders, waar is zijn vrouw? Hij waarschuwt ons voor de opkomst van extreemrechts populisme en zegt dat we de democratie moeten blijven koesteren.
Plus jamais ça? Nooit opnieuw? Dat is nu. Behoud het cordon sanitaire in ons land. En stop Netanyahu en zijn genocide tegen de Palestijnen. Laten we ons blijven uitspreken. Laten we onze leiders die zeggen dat we Israël moeten steunen electoraal afstraffen. Laten we toch probéren aan de juiste kant van de geschiedenis te staan.
We kregen elk een pin met een rode driehoek bij de balie. We dragen ze met veel trots. Mensen, bezoek 'Plus jamais ça!' in La Cité Miroir.
1941: Adolf Hitler verplicht de Davidster.
2023: Olaf Scholz verbiedt de Palestijnse vlag.
1942: Leo Delwaide helpt de holocaust een handje.
2023: Bart De Wever gedoogt genocide.
Een orthodoxe jood zamelt geld in voor de slachtoffers van de genocide in Palestina. Een zionist staat hem uit te schelden voor verrader. Wie van de twee is volgens Michael Freilich nu de antisemiet?
Goya's ghost
Demented Joe is hungry for
more kids than he can chew.
He's urging on the butcher,
as 4000 just won't do.
He's Saturn in the White House,
putting children on death row,
but don't forget, Mr. President:
you always reap what you sow.
LEZEN Jan Wolkers - Turks Fruit
KIJKEN Ferry: The Series
LUISTEREN King Gizzard & the Lizard Wizard - The Silver Cord
BEZOEKEN Plus jamais ça! @ La Cité Miroir
5/11
remember remember
the crimes of november
the genocide and zionist plot
for there is no reason
why this western treason
should ever be forgot
Visualisatie
de woede
wordt een groot plomp geel ding
dat boven mijn hoofd kroont
de angst
graaft zich enkele etages in
mijn tong loopt rood voor de sterren
mijn keel een geweerloop
daarrond als een gezwollen cimbaal
de verontwaardiging
een schildkraag, een schuldknaag
mijn sjaal van schaamte is de volgende laag
mijn vuist is van papier
de atmosfeer kerosine
er waait ontvlambare haat
door onze puinloze straten
men praat klaprozen
is de watermeloen vergeten aan te snijden
ik zweet in mijn kostuum, mijn warme ontmantel
en pas niet op één tramzitje, één barkruk
iedereen houdt anderhalve meter afstand
van mijn uitgesteld kantelen
Scheldkrediet
Mijn scheldkrediet
voor deze maand
is opgebruikt.
LEZEN Ivo Michiels - Het Boek Alfa
KIJKEN Het Smelt
LUISTEREN bar italia - The Twits
Verlof
1 november
we herdenken de doden
geen staakt-het-vuren
11 november
we herdenken de oorlog
die van ruim honderd jaar geleden
zeggen dit nooit meer
geen staakt-het-vuren
25 december
we zeggen vrede op aarde
aan alle mensen
Tederheid
Onderweg naar de oudste stad van Nederland lees ik in een roman van Milan Kundera over de tederheid van Jozef Stalin. Terwijl de mistige velden, keurige akkers en morsige plassen eindeloos achter het treinraampje voorbij waaien, denk ik na over de postume idolatrie voor Napoleon Bonaparte, het succes van een Thierry Baudet ondanks een geschiedenis waarin Adolf Hitler figureert, en de chemische formule van genetisch geërfde pijn om te zetten in een fiat voor een nieuwe massamoord.
De restjes menselijkheid achter een kille dictatorstronie. Mao Zedong op de plee. Pol Pot die zijn darmen uit zijn strot kotst. Vladimir Poetin die onbedaarlijk moet lachen om een onverwachte komische situatie. Fidel Castro niest zijn snor onder het snot. Slobodan Milosevic geeft een puppy te eten. En na deze dingen van onbeduidendheid geven ze de orders voor meer bloedvergieten.
Op elke ochtend van weer geen staakt-het-vuren wrijft Benjamin Netanyahu zich de slapers uit de ogen, geeuwt uitvoerig en zoekt zijn pantoffels. Misschien kust hij wel zijn vrouw.
Koortsstruik
Vooruit dan maar, doe nog een laatste rosé. Dan klinken we op de liefde van Eva en Michiel. Op het terras van het huiskamercafé bestaat de avondkou niet. We warmen ons aan het vuur van oude verhalen. In de lapjesstruik bij de koortskapel van de heilige Waldrick hang ik na een bui een wens op tussen de nog nalekkende lompen: voor altijd dit vuur. En misschien nog eens een rosé of twee.
De baard van Mariken van Nieumeghen
- Psst... psst... meisje, meisje.
- ...
- Eej, meisje. Stop eens.
- ...
- Meisje, toon mij uw gezicht.
- Laat mij met rust.
- Meisje, kom met mij mee.
- Hou op. En stop met mij te volgen.
- Wat doet ge zo laat nog op straat?
- Zijn jouw zaken niet, stalker.
- Mijn naam is Moenen. Ik ben van Antwerpen.
- Goed voor jou.
- Kom met mij meer naar 't Stad. We zetten er de bloemekes buiten op de Melkmarkt en in de Wolstraat. We zuipen het lekkerste gerstenat, veel beter dan die kattenpis van hier, en placeren een danske. Toon mij uw schoon gezichtje eens.
- Ik zit hier goed.
- Zijt ge de Lange Hezelstraat en de Burchtstraat dan niet kotsbeu, Mariken?
- Ik heet niet Mariken.
- Hoe niet? Laat mij uw gezicht dan zien.
- Vooruit dan, maar daarna opzouten, vriend.
- ?! Maar gij hebt een baard. Gij zijt Mariken niet.
- Dat zei ik toch?
- Zijt gij wel een vrouw?
- Mijn naam is Ontkommer, jij vuige duivel.
- Dan zult gij uw straf niet ontkomen.
- Vervloekte droes! Keer terug naar dat vagevuur aan de Schelde. Want elk Mariken dat je hier zal lastigvallen, zal een baard dragen en zal Brand drinken in de kroeg In de Blaauwe Hand, waarna ze op de Waalkade haar lange snorharen zal laten strelen door een gunstige Germaanse wind. Ze zal het Kronenburgerpark altijd boven dat zompige Stadspark van jullie verkiezen, de Waal boven de Schelde, de limes boven de gildehuizen en eender welk belfort, en ook onze Stevenskerk moet niet voor jullie veredelde dorpskapel onderdoen.
- Nu zijt ge misschien wat aan het overdr...
- En ze zal gelukkig zijn in Gelderland, ver weg van dat oord van verderf dat nog een stinkend moeras was toen de keizer ons onze stadsrechten gaf. Neem de trein naar Breda, jij vuile verleider, en dan die naar Antwerpen. Dus om het in jouw dialect te zeggen: trappetaf!
Haiku bij een genocide
Ze zochten tunnels
Duizenden (!) kinderen dood
Ze vonden dadels
"Het was de sos."
Vrucht/Vlucht
Uit elke oksel groeit een dorre boom, die voorbij de arm naar boven afbuigt. De wortels, diep onder de huid, drinken mijn zweet en voeden de zwartgeblakerde bomen, die takken, twijgen, bladeren baren. De twee afschuwelijke kruinen bewolken mijn gezicht en mijn gedachten, stoppen niet aan het plafond, woekeren door door door tot ik de kamer niet meer zie.
Zo word ik woud. Vriend van de eekhoorn en de specht. Ik ben hun biotoop. Ik voed me met hun overlevingsdrang. Verenigingen beginnen excursies naar mij te organiseren. Natuurbeheer en vastgoed vechten om mijn zijn. Maar ik besta niet meer in dit kluwen. Er is het woud. Ook zonder mij.
Er is poëzie
Er is wijn
Er is muziek
Er zijn vrienden
Er is geen etnische zuivering
Terroristenknuffelaar
Ik bezoek een expo over de holocaust en denk aan Palestina.
Ik kijk naar Wil van Tim Mielants en denk aan Palestina.
Ik lees Primo Levi en denk aan Palestina.
Ik speld een badge met de Palestijnse vlag op mijn rugzak.
Ik verander mijn profielfoto in de Palestijnse vlag.
Twee oude witten mannen noemen mij terroristenknuffelaar in een privé-bericht.
Ik schrik en haast me naar de slaapkamer. Gauw trek ik het laken weg. Er ligt geen terrorist in mijn bed.
Om zeker te zijn kijk ik ook onder het bed. Ook daar is de kust veilig. Geen Netanyahu of andere monsters onder mijn bed.
Meer Wilders
Nederland kiest
De toekomst verliest
De vorige keer dat er een nazi aan het hoofd stond van een buurland, is dat niet bepaald goed afgelopen.
LEZEN Primo Levi - Is Dit een Mens
KIJKEN The Fall Of the House Of Usher
LUISTEREN Yves Tumor - Praise a Lord Who Chews But Which Does Not Consume; (Or Simply, Hot Between Worlds)
BEZOEKEN bundelvoorstelling Antony Samson - Herinner Mij Er Morgen Aan
"All my favourite people are misunderstood."
bar italia - my kiss era
Azraël
Nieuwbakken bruinhemdpakken,
met hun doorliegmonden.
Zure wijn in confectiezakken.
Hanteer de tondeuse,
meet de millimeterstand
van een denkbeeldig vaderland.
Pezenpomper voor de peritonitusleeuw
die brult van oud zeer
op het kerkhof van Zabkowice.
Siri, hoe krijg je een lijkgeur uit je microgolfoven?
Wat als jouw merk van vrijheid meurt naar PiS?
Wanneer volgt het besef dat een visum geen Pokemonkaart is?
Maar hoe hard je ook probeert,
een genocide ontken je niet weg,
zelfs niet voor electoraal gewin.
Welke druppel in welke emmer?
Siri, wat is het verband tussen
een lijkendokter en het beloofde land?
PE#1
Queen Nikkolah,
kindervriend,
bliksemafleider,
grootste nachtmerrie van de N-VA'er.
Slaap
slaapwandelen, slaappraten, slaapredeneren, slaappanikeren, slaapworstelen, slaapdansen, slaapschrijven, slaapdrinken, slaapdineren/slaapontbijten, slaappoetsen, slaapredeneren, slaapkoffiezetten, slaapschaken, slaappijpen, slaapontschminken, slaapmarchanderen, slaapbidden, slaapmoshen, slaaptexten, slaappayconic'en, slaapshitposten, slaapnetflixen, slaaponderhandelen, slaappiekeren, slaaprekenen, slaaptekenen, slaapfilosoferen, slaapzakdoekleggen, slaapniemandzeggen, slaapconfisceren, slaapmanifesteren, slaapknuffelen, slaapdirigeren, slaapcalibreren, slaapcalligraferen, slaapslapen
Stemvee bee
Je woede is terecht.
Met al die dure beloftes
koop je niet eens je beleg.
En narren in een even duur pak
veinzen empathie.
Maar je dagelijkse struggle, die is real.
Dan spijzen ze hun kassen
want je bent weer afgeleid.
Wie vlucht voor een nog groter kwaad
bestaat slechts in je schemerhaat.
Dus als jij valt dan zij liefst ook.
Kiezen is verliezen, maar liever
dat dan symbiose.
Zo is de rode bol je trekker,
je voet in het vizier.
Je zal maar rechts zijn en arm.
Stem voor uit
Je woede is oprecht.
Beseffen hoe je boft en hoe
je nooit wat wordt ontzegd.
En dat terwijl armoede stijgt,
een teken aan de wand.
Ontmantel je je voorrecht
of kijk je naar de andere kant?
Dat ook jij zal moeten dokken,
dat is dan allicht normaal.
Communisme is het doel,
maar wat dan met je schuldgevoel?
Uit shppen put je stil plezier.
Kiezen is verliezen,
tweede woonst in het vizier.
En hoeveel moet je je inleven?
Hoeveel moet je nog inleveren?
Neem een vluchteling in huis?
Je zal maar links zijn en rijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten