De Heren van de Muizenstraat
negeren nee in alle talen.
Baltsgedrag op elke straathoek
als van een pauw zonder sierstaart.
Casanova's van de Wibra of
macho's met een putgeur.
Een nee weerklinkt als ja
in geconditioneerde oren.
Ja, maar het is hun cultuur.
Dat weiger ik te geloven.
Het instinct van de jacht,
hun biotoop de nacht,
hun prooi de moedige vrouwen
die er ook niet aan kunnen doen.
Zijn wonen ook nu eenmaal hier.
Oortjes als minuscule reddingsboeien,
muziek als schokdemper.
En hopen dat het nooit verder.
Op het bureau een geüniformeerde
blik vol vraagtekens. Wat had je aan?
Wat deed je daar in dat reservaat?
Stalking? Dat is toch betwistbaar
in deze specifieke context.
Eentje voor de statistieken. Hou moed.
Loop in 't vervolg dat blokje om
en mijd het plein. Dat doen wij ook.
Uw vriend, uw rots, uw blauw verzuim.
Hey meisje, meisje, trouw met mij.
Mijn vingers jeuken, weer veel tastzin,
en ik weet weer geen blijf
met mijn aanwezigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten