Scheefgroei

Op 19 december is er weer Leave Us At Dawn: De Langste Nacht in DE Studio, en net als vorig jaar zal die weer helemaal in het teken staan van het woord, met optredens van onder meer Annelies Verbeke, Fikry El Azzouzi, Ellen Deckwitz en Maarten Inghels. Er zal zelfs een David Lynch kamer zijn!

Slammers Yannick Moyson, Ulrike Burki, Els Dejonghe en ikzelf werden klaargestoomd door Max Greyson, en zullen in live verbinding staan met Zuid-Afrika, waar enkele slammers het tegen ons zullen opnemen op hun Kortste Nag. Voor onderstaande tekst liet ik me inspireren op de bijzonder straffe politieke slamtekst 'Gebed' van Pieter Odendaal. De cursieve stukjes zijn hier letterlijk aan ontleend.

Die vetgatkonings wat dans op die koppe van werkers
en de vetganstronies die vadsig uit hun achterste zwenken,
flink gevoed en gelaafd aan het uitblijven van taksen,
hun beurs aangespijsd door het graaien in onze tassen.
Onze welvaart indachtig, hoe krom ons beeld ook is
van een eerlijke wereld, hoe veilig de grote vis
voor wie de tegenstroom te talrijk.
Zie de schollen en pladijzen uit donkere krochten verrijzen,
kijk hoe kanslozen in grote scholen hopen op betere tijden.

Nu is het wachten op barbaren, wachten op ontheemden,

wachten op ontelbaren, ze zijn met veel te velen.

Ze hebben baarden en komen van over het water,

ze praten rare talen en haten onze beschaving.

Zelf zijn ze op de vlucht maar wij weten wel beter,

we vrezen hun anders-zijn, om een ons opgedragen reden,

warm aanbevolen door onze stok achter de deur: de regering.

Arbeid vult de kas niet meer, pensioenen vloeien weg naar zee, 

en wat er overblijft is net genoeg, of net niet. Nee.

Het blatende beeldscherm zit niet om een leugen verlegen,

noem het voor mijn part onze eigentijdse vorm van brood en spelen,

en zolang we onze grieven op de minderheden steken, 

zal het land zich niet vervelen, is het prettiger regeren.

Maar wie niets heeft, is met veel en elke dag met meer,

een scheefgroei gecreëerd door een ongelijk systeem

met meer en meer en meer, en de weegschaal breekt in twee.

Er is een kloof die overstroomt, die met bijtende verzuring overkookt.

Heftig bloeden in die gaping tussen paleis en shack,

maar de vlam van het verzet, die doof je niet met een matrak.

En corruptie onbestraft, en de bankier die ons geld verbrast,

vetganzen breed grijnzend onderbelast 

door een beleid dat de hande in onskuld was.

Het zijn donkere tijden dus we moeten op de tast

naar een waarheid die te goed verstopt

en niet meer in onze broekzak past.