Relatief?

Ouwe afgeleefde zagen

vullen hun eeuwenlange dagen

met het binnensmonds klagen

over wat ze kennen noch verdragen.

Altijd prijs als we ze vragen

wat er dan toch zo hard knaagt als

ze gebaren naar een dame met bedekte haren

of een man in wit gewaad en met een baard.

Vanwaar die haat, of toch
dat onverdraagzaam staren?

"Alles vervaagt in deze stad,

en we gaan slapen, maar moeten waken.

Maar nu is het te laat." Mens, wat klaag je?

Je trage hersenlagen

baden in vaag verbaal gepalaver,

in raadkamers waar taal vaak

afgebakend en basis.

Argumenten zijn het noorden kwijt,

draaien rondjes en ontaarden

in losgeslagen scheldtirades

gesplitst in onze magen.

Projectielen die slecht afgesteld

maar net zo zeker raken.

Wat woorden en wat lomp geblaat,

niet eenmalig, maar dagelijks.