Het land leeft in de spieren van onze tong,
in de grijze massa tussen lip
en oorschelp,
waar het nog net de tijd voor metamorfose
van metafoor
tot metafoor.
Meer ambitie valt er niet te winnen
uit gehaaste historische heling.
Ons land leeft slechts in klanken,
nu we onverhoeds verbannen.
Onze vloeken hakken enkel
op verveelde oren in.
In dit averechts aquarium
worden revoluties vroegtijdig gedempt
door de vloeibare discretie
van de oceaan.
En de onderzeeër
glijdt
weg
in de
kantlijnen van schoolboeken,
duikt
onder
in
O N M E T E L I J K E I R R E L E V A N T I E .
De bemanning slijpt messen en herinneringen bij.
Een spookregering zonder wetten, zonder leiders,
zonder
vaste grond
onder onze vogelvrije
voeten.
Slechts door de kracht van taal zijn onze illusies
meer dan sprookjes voor het slapen gaan.
Aangevoerd door onze ingesloten moed
lijken ze de kracht te o n t s n a p p e n
aan onze geheime
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||quarantaine|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
in het zeerijk van Poseidon,
waar ons land niet eens bestaat.
Drawing by Zak Smith
Geen opmerkingen:
Een reactie posten