donderdag 10 oktober 2024

Globalisatie: een koekje van eigen degen

Spoel zonden door met zonden,
in hellende huizen en helle huizen,
waar sirenen benen kweken, ze openen,
de weg wijzen naar een prijzig wonderland,

of hul je voor geen geld in
het groene parfum dat op
elke straathoek op je toewaait,
veel beter dan de mélange
van pis, kak, kots, zweet en 
andere ranzige geuren van te veel leut
op veel te korte tijd,
 
lachgas aan het damrak,
hasjpijp op de zeedijk,
en dipsomanie op het spui,
waar je over de promille struikelt,
en valt zoals camus
en verrekt zoals baker,
niet ma ma ma maar chet,
 
en hun bejaarde landgenoten,
nog in verhitte twijfel tussen le rouge et le bleu,
en in oprechte landsverwarring:
it's tuesday so this must be holland,
no, it's wednesday, we're in denmark,
they speak french here.

Vlieg mee naar de regenboog,
aan het eind wacht een mand
waar mannen hun stropdassen ruilen
voor sloten bier en een sappige anekdote of drie.

Kerken en grachten vormen
het aberrante decor voor britse braspartijen
van aberdeen tot benidorm
en van antwerpen tot boedapest:
de speeltuin waar de zon nooit ondergaat.

Hier spreekt men geen nederlands meer
maar engels en chinees, maar je eet heel de wereld,
zoals damsko die annexeerde
in de zeven wereldzeeën:
een koekje van eigen degen.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten