Boekhouder. En wat doe jij voor de kost?
Ze zegt dat ze voor een clandestiene blog drugs recenseert. Vorig weekend had ze nog vier en een half sterren gegeven aan een lichtblauwe xtc-pil, omwille van haar hoekige sensatie, en subtiele dialoog tussen de amfetamine en de mdma, gevolgd door een symfonie van gevoelens waarvan de componist duidelijk inspiratie haalde bij Vivaldi, met enkele knipoogjes naar Beethoven en Rossini; tot slot een roes die ergens schommelde tussen Coltrane en Sanders.
De praktische kant - waar te verkrijgen en ppp (prijs per pil) - schikte ze in codetaal. De blog was al in zo'n slordige negentig landen een ware hit en van over de hele wereld kreeg ze geld en geschenken toegestuurd, als blijk van appreciatie. De eerste gesponsorde recensent in verdovende middelen dus.
Ik bood haar ter overbrugging een joint aan. Ze weigerde beleefd. Vorig jaar had ze deze specifieke haze maar twee sterren gegeven. Best kruidige afdronk maar te veel thc. Ik kan je andere cannabis aanbevelen als je wil. Desnoods een nieuwe dealer.
Ik ken iemand die echt is aan het doorbreken, met al een indrukwekkende toxicografie op z'n palmares. Een paar echt goede remixen. De videoclips bij zijn lsd-label zijn verbluffend. Baanbrekende kunst. Ik geloof dat ik in een van mijn recensies de naam Terry Gilliam heb laten vallen.
Hij gaat deze zomer in heel Europe op tournee. Glastonbury. Primavera. Lowlands. Roskilde. Sziget. En niet enkel om sfeer op te snuiven. Met een paar goede hits onder de arm ben je al snel een graag geziene gast op de zomerfestivals.
Dus boekhouding, zei je?
Foto: Jacob van Hoek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten