En hoe lang de snor? Ik antwoord net geen Pablo. Een politiek incorrecte maateenheid. Politiek Inca-rect zou je gniffelen. En ik zou je dan moeten corrigeren. De Inca's, dat was niet Colombia maar Peru en zo. Je ging echter nooit mee naar de barbier. Waarom zou je? Wie doet zoiets nu? Zijn, haar of hun partner vergezellen naar de kapper. Geen haar op m'n hoofd, zou je grappen. Tegen mijn zin zou ik dan toegeven dat je op dreef bent vandaag. Maar dat was je die laatste weken zelden nog. En je had al kanker. Waarom zou ik je dat dan niet gunnen? Lachen om je grappen. Geen haar op je hoofd. Accuraat.
Verstopte neus dus de geamputeerde helft van mijn snor adem ik weer in. Wat zou je daarover zeggen. Haar op mijn tanden of zo. Ik moet die reflex de nek omdraaien. Wat zou je zeggen ervan vinden je bij voelen reageren beslissen zou je doen of laten erover willen praten kopen of niet erop ingaan of NEE. Het is nu bijna vier maanden sinds je crematie en het lijkt alsof je nooit meer zal verlaten dat drukke volle opgezwollen hoofd van me. Je reist mee in mijn gedachten en ik laat je begaan. Het vuur is gedoofd, de as gaan liggen, tot stof zult gij wederkeren en stof zal uw herinneringen bedekken begraven vervangen. Overal. Alleen stof.
In je favoriete kroeg bestelt frisgeschoren ik je favoriete drankje. Witte rum uit Paraguay. We blijven in de buurt. Je stelt me vragen maar ik antwoord niet. Ik wil je niet wegjagen. De wereld is zo ingrijpend veranderd nu. De wereld is een stoflong. Ik weet niet of je deze wereld zou willen kennen betreden bewonen. Het is een wereld waarin jij niet meer bestaat. Waarom zou je?
Kom nog eens logeren of zo. Ik dwaal hier nog rond. Ook op mijn voorhoofd zijn een datum en een tijdstip met onzichtbare inkt gemarkeerd. Niemand die het lezen kan en de spiegel zwijgt als vermoord. Deze bar maar dan zonder jou, het houdt geen steek. Deze snor en jij niet meer, het is belachelijk. Elke dag opnieuw tracht ik je weer tot leven te verzinnen. Het lukt me steeds minder en de grappen geraken op. Inca-rect. Een oude beschaving is niet meer. En ik leef. Zoveel weet mijn spiegelbeeld. Geen haar op je hoofd. Haar op mijn tanden. De wereld is een stoflong. Jij weg. Ik leef. Jij weg. Maar wel op dreef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten