ik leg een zware steen op mijn borst
ribben kreunen als een ondergesneeuwd dak
ballast brengt me dichter bij een prille dood maar
vandaag gaat nog geen huisvesting verloren
een onderdak biedt houvast
maar de leuning is van papier
een uitlokking biedt perspectief
alleen confrontatie kan me redden
dan rol ik zelf onder de rots tevoorschijn
dan zeg ik hier ben ik
niemand erlangs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten