Gitaarmeisje

Aan een volledig fictief gitaarmeisje. Ofwel aan elk gitaarmeisje. Het is al gelijk. Dit is voor alle gitaarmeisjes die bestaan en alle gitaarmeisjes die niet bestaan. Want het zijn gitaarmeisjes. Hier een filmpje van een van de vele keren dat ik Gitaarmeisje nog zal voordragen.

Klinkers dresseren de klinkers,

je plosieven explosief en

je akkoorden gooien

de munt in het hinkspel,

klutsen al mijn hersencellen,

een storm in mijn broeierige brein.

Zing de zoete zomer uit je lijf,

leer je liedjes uit mijn hoofd,

toon me hoe je noten buigt,

bekoor mijn net- en trommelvlies

tot het einde der tijden

voor mijn part,

en jouw partituur

slaat een bres in mijn verlangen,

voedt tornado's aan mijn geest,

niet gestreeld maar geschud,

door elkaar en in elkaar,

vervolmaakt de symbiose

van mijn wereld en de jouwe,

ongebreideld, onbehouwen.

Laat je tong mijn oorschelp strelen,

als een laken door de wind.

Isobaren isoleren tevens

tevergeefse smachten,

en je nestelt klare klanken

diep in't dorre woekerwoud

van mijn teerbeminde wensen van

jij in mijn platenkast.