Samenspel

Wij defecte lijven

Snakkend naar cafeïne

En een schop of een streel

Verzegeld met een kus.

Wij uithangborden

Van uitgepuurd verlangen,

Duurzaam in ons dromen

Van een bed waarin het knus,

Waar ons krenken en ons klagen

Steeds gepaard met trage lust,

Waar een koning niet kan vallen

Voor het fort verslagen rust,

De trombone niet solo

Maar samen in een lus,

Met de trommel als een hartslag

Die de brand op bühnes blust.

Mijn wachten is een arend die

Wil grijpen maar begrijpt

Dat de schoonheid van verbeiden

In het holst ligt van de tijd.

Hier kan je ook de video zien van mijn voordracht van 'Samenspel' in Theater De Kapel in Groningen.