Trek je lijkwade aan,
Wit als de dood.
Leg je haar goed,
Je moet stralen
Onderweg naar het slachthuis.
Twee mannen wachten op jou.
De een in een kleed
Wit als het jouwe
Of zwart als de nacht,
Die nu voorgoed voor je aanbreekt.
Zijn zege is de kus des doods,
Zijn kelk die van Socrates.
Hij keilt je in de diepte,
Maar de andere komt je halen
Voor een nachtelijke danse macabre.
Geen zeis als die van Hein,
Geen schaar van Atropos,
Maar een ring als Herakles' mantel,
Die snoeit in je identiteit.
Een alliance de chagrin raak je nooit kwijt.
Twee zwarte strepen,
Waar ooit regenbogen,
Een vette vermiljoenen veeg
Daar waar je gal
In overvloed zal stromen.
Krul je wimpers,
Draag je hakken,
Neem dat masker met die glimlach.
Loop naar het altaar in gareel.
Je bent vrij! Voor de laatste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten