En zo werd het tijd voor nog een laatste glorieuze Antwerpse editie van Ballonnenvrees van het jaar. Café Boekowski stroomde weer vol gegadigden die wel pap lustten van poëzie, muziek en comedy. Deze keer liep het bijlange niet zo lang uit als in oktober. Iedereen content, want de open mic zat net vol en we moesten niemand teleurstellen. Gert Vanlerberghe begon naar vrome gewoonte met een Heiligentekst, deze keer 'In de leer bij Looi', over de Heiligie Elooi, die we eerder deze week vierden. B.P. Arend zal binnen een klein jaar, in het najaar van 2026, een nieuwe bundel uitbrengen. Vanavond kregen we van de dichter dus heel wat nieuw werk, waaronder een gedicht met enkel éénlettergreepwoorden, genaamd 'Veld'. Ook kwamen twee gedichten uit het project Straatverlichting aan bod. Hadiel Holail Mohamed, frontvrouw van Binti en vroeger ook Pablo Casella, had haar aangrijpende spoken word in het Engels voor ons bij, over witte ruimte, zwermen vogels en de Cévennes. De gezongen mantra's waren de refreinen die ze met serene stem door het café liet waaien, als een poëtische meditatie. Als afsluiter kregen we de primeur 'Open Senses'.
Dan was er dichter-recensent Matthieu Van Steenkiste met zijn ondertussen legendarische festivalcyclus, die we voor het eerst en het laatst integraal op ons bord kregen. Hij vuurde zijn ode aan de frontman, aan de moshpit en aan de crowdsurf op ons af. Sigmaman, dat is nog steeds Nabil Khazzaka, en hij moet ondertussen al zo'n tien keer op ons podium hebben opgetreden. Zo kregen we al zijn 'eras' te zien, de popmuziek, de ludieke rap, de pianostukken, de drum'n'bass, de floorfillers, vaak mét visuals. Deze keer was het enkel een backtrack, geen visuals, en een Nabil die op een gejaagde beat de ziel uit zijn lijf zong. Zijn nieuwere songs zijn sowieso al meer 'clubby' en live kwamen die heerlijk tot hun recht. De beats, de drum'n'bass en de dubstep kregen gezelschap van zijn kenmerkende stem, die wel eens aan Dave Gahan deed denken. Zo was er het intense 'U&I', het uit een discotheek ontsnapte 'Heartbeat', en mijn persoonlijke favoriet, het zowel beklemmende als uitbundige 'Stonecold'.
Na de pauze was er Maarten Bastiaensen, frontman van Het Parlement, die dichtte over het leven in Brussel, de liefde, de literatuur en de dood. Zijn gedichten waren bloedmooi, altijd met een tragische klank, en zorgvuldig gekozen beelden - 'haar abrikozen stemgeluid', 'fascisten op tv', 'zwijgend links', 'kasten vol dode schrijvers'. Bijzonder raak was het gedicht over het uitvaartcentrum, dat iedereens keel genadeloos dichtkneep. Tot slot riep Gert gitarist en bandgenoot Carlos Dyckmans op het podium, die als intro Myles Davis uit zijn gitaar toverde. KOALA is een triphopband die ondertussen al meer dan 20 jaar bestaat, maar die heel af en toe ook als duo optreedt. Vanavond waren dat Carlos en Gert, en het publiek kreeg enkele samengestelde nummers te horen. Zo werden 'Malecon', uit Outlaw, en 'House Of Sleep', uit Falling Borders, aan elkaar gekoppeld. Tussen het akoestisch gitaargeweld en de spoken word gooide Gert er nog 'Slaap nu, baal later' door.
Het was tijd voor een goed gevulde open mic. Thijs Van Brugge stond voor het eerst op Ballonnenvrees - en op een podium - met zijn humoristische teksten. Dan was er een ijzersterke comedyset van Laurens Denijn, over Poes de kat, claustrofobie en de Utrechtse tongval. Maike Bretschneider deed het in het Engels en het Nederlands, over regen, reuzen en de nazomer. Dan was er de poëzie van Marc Rothheut, over zijn handen en een 'bunker van Bartok'. Jasenko Tabakovic riep Carlos Dyckmans opnieuw ten tonele voor een geïmproviseerde samenwerking tussen dichter en gitarist. Baalmond stond vroeger wel eens op Ballonnenvrees maar woont ondertussen in Sofia en is nog maar heel zelden in België te vinden. Het was dus heel toevallig dat hij vanavond kon meedoen. Hij blies 'Overleven' en 'Windekind' door de microfoon. Ook Yanni Ratajczyk is tijdelijk weer in het land. Hij opende met een gedicht over verzet en over Gaza. We kregen het er ijskoud van, zo raak was het. Even hadden we een avond niet aan de genocide gedacht. Tot slot trok hij een liggend streepje onder zijn set en onder de avond.
Bedankt aan iedereen die weer zo uitbundig zichzelf was en erbij was en ook aan iedereen die plant om dit jaar toch nog eens naar Ballonnenvrees te komen. Die hebben namelijk geluk. Op maandag (uitzonderlijk geen donderdag) 15 december kan je nog naar een laatste editie van 2025, in Café Het Maanlicht in Mechelen. Ik zie jullie graag dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten