Ballonnenvrees: Maandrang 25 januari 2024

Met het gezellige café De Floeren Aap, een tweede thuis voor heel wat Mechelenaars waar we vier maanden lang edities organiseerden, is het helaas afgelopen. In allerijl gingen de uitbaters op zoek naar een café om de eerste editie van Ballonnenvrees in 2024 op te vangen. En zo vond Veerle een van haar favoriete Mechelse cafés Het Maanlicht, waar we op Gedichtendag de 110e Ballonnenvrees organiseerden, in een afgeladen vol café. Het literaire festival Maandrang, waar deze Ballonnenvrees deel van uitmaakte, zat daar zeker voor iets tussen.

We trapten af met een vervroegd open mic-plekje voor Axolotl, en haar verruigingsprocessen en wassen beeld dat verstopperte speelt met zichtzelf. Poëzie die zowel speels als raak is, het zou de rode draad worden van deze maneblusserseditie, net als het totale gebrek aan versterking. Ronny Dijksterhuis opende met zijn sonnet 'Maandrang', speciaal voor vanavond geschreven. Volgde onder meer de verschroeiende slamtekst 'Mijn huid is een canvas', en 'Ruilhandel' schuurde en schaafde de onvoorbereide ziel van zijn publiek, met flarden Duits op de koop toe. Met woorden aan vleeshaken had hij ons precies waar hij ons wilde en we aten uit zijn hand. Femke van Grootel, meesteres van het woordspel, opende met de term 'maantrekkingskracht', en kopte zo de maan ineens binnen. Zij is de dichter van de attributen, of moet ik zeggen: artefacten. Zo had ze een poëziegordijn gemaakt voor Kevin, uitbater van Het Maanlicht. Van bovenop een barkruk bracht ze onder meer 'De maan is depressief', doorspekt met heerlijke woordspelletjes, en haar klassieker 'Hoeveel is niet veel', een ode aan het rommelschaaltje. Femke is nu wereldberoemd in Mechelen.

Antony Samson had een mooie selectie gemaakt uit zijn repertoire, zowel uit zijn bundel Herinner er mij morgen aan als nieuw werk: 'Beef', 'La Pesse', meeuwgedicht 'Zeelancholie', 'Sluitingstijd', 'Mechelen Nekkerspoel', 'Alpenbad' en zoveel meer. Op zijn zoveelste passage op Ballonnenvrees trakteerde hij ons opnieuw op het mooiste wat poëzie anno 2024 te bieden heeft. Pieter Staes, van Maandrang en De Sprekende Ezels, zette nog de rest van de programmatie van Maandrang uiteen, een indrukwekkende line-up trouwens, en we sloten deze lijvige eerste helft af met Jee Kast. De Limburse reus had een paar voltreffers voor ons in petto, zoals een bevlogen taalspel rond het onredelijkheidsprincipe. Zijn frisse, vaak hilarische spoken word ging erin als zoete koek en we genoten met volle teugen van een meesterlijk spel van associaties, een soort van stream-of-consciousness op speed. Deze bereikte een hoogtepunt van herkenbaarheid in een medley met titels van Vlaamse liedjes. Annabel! ANNABEL!!

Geen versterking, geen microfoons, niets van dat alles, en het werkte perfect vanavond, met een muisstil en aandachtig publiek. Na de klassieker 'Spaarplan' van Gert Vanlerberghe was het tijd voor muziek. Helen Francis had voor de gelegenheid van Gedichtendag ook een fraai gedicht bovengehaald, en tijdens haar cover van Olivia Newton-John Travolta en twee eigen nummers op de (dus onversterkte) akoestische gitaar kreeg ze het publiek helemaal in vervoering. Op de open mic was er Marzena Lesinska, die elke keer knappe teksten in de aanbieding heeft, vanavond over Frieda Kahlo en ook Netflix & chill. Mechels dichter Philip Kerremans bracht een ode aan Het Maanlicht en eentje aan schilder Rik Wouters, allebei in het Mechelse dialect. Het laatste woord was voor Veerle Deknopper, wie anders? Met een gedicht om in ons hart te sluiten eindigde een editie van Ballonnenvrees om nooit te vergeten.

 

En hier eindigt het Mechelse avontuur van Ballonnenvrees allicht niet. Meer info volgt uiteraard. Voor wie meer honger heeft, is er dit weekend de 111e editie, dan spelen we een thuismatch in Café Boekowski. Bedankt iedereen!

 

Foto's: Antony Samson