zaterdag 28 juni 2025

Heiligencyclus: Dans de Vito

De katholieke heiligen zijn mijn buikspreekpoppen tijdens het woelige jaar 2025. Eerder kon u al over Joris van Cappadocië en Sint-Antonius van Padua lezen. De heiligentekst verschijnt steeds op de naamdag van de heilige in kwestie op mijn blog. In het geval van Vitus is dat op de heiligendag volgens de gregoriaanse kalender, want de naamdag zelf was twee weken geleden.

Het weerbericht geeft Amerikaanse bommen, de Oostkantons, Vietnam, Afghanistan, Gaza en Sofia, Belgrado en Bagdad, en nu ook Teheran, wat blijft er overeind behalve de Westerse dominantie en zijn latente hypocrisie, wie stopt de gek in het witte fort, die kinderlijkjes kauwt als ontbijt, raketten schijt in een dampkring van de waan van superioriteit, geen mozaïek in geen doopkapel, geen fresco in geen tempel zal deze clown herdenken, geen standbeeld voor de rattenvangerrat, de rook en puin ken ik, in de schaduw van Vulcanus' werkplaats geboren, als jochie bekeerd, ik zag nog groen achter de oren, als kind worden gemarteld door Daddy, het laat zijn sporen na, geketend in mijn cel dans ik mijn chorea-grafie, de sint-vitusdans, spastisch als na de beet van een slang, het is het gedroomde einde voor elke tiran, hij waant zich veilig in een bunker van gewapend eigenbelang, tot iemand de adder vangt, dans dictator dans, aan de strop als het kan, want genocide is een halsmisdaad, dus dans de Vito met je vadsig lijf, dans narretje dans, als Fred Astair mooi in cadans, in Rijeka en Leeuwarden, in Heidelberg en Praag, je dansdood gaat viraal, je nederlaag vitaal, dans jij ranzige kwabbenslak, ochtendkwak van een teringlijder, pisvlek in een luchtmatras, jij draagt geen kroon maar een zotskap, je hersens slachtafvalkebap, je domheid is eclectisch, je samba epileptisch, voor een 'vredespresident' bak je ze bruin, een knecht van Zion die de wereld pluimt, als op bestelling, de wereldvrede op de helling, mogelijk verwar je de ovaal met een magisch schild, slechts een kwestie van tijd voor een opstand je vilt, de bommen vallen, op huizen en winkels, kerken en moskeeën, op ziekenhuizen, op scholen, de magamaniak bombardeert scholen, het Land of the Free gooit bommen op kinderen, de rode lijn in de achteruitkijkspiegel, we rijden richting ravijn, en onze buschauffeur slaapt en heeft geen handen, maar dat is niet zo erg want onze bus heeft ook geen remmen, wie kent er nog een liedje voor onderweg, iets met laag hangend fruit, is het te laat of knippen we die scène van Home Alone 2 er alsnog uit?

vrijdag 27 juni 2025

Ballonnenvrees 26 juni 2025

Soms vraag ik me af of zo van die écht legendarische Ballonnenvrees-edities nog wel plaatsvinden. Awel, dit was er zo eentje. Heel wat volk verzamelde zich in Café Het Maanlicht voor de laatste editie voor de zomerstop. En die mocht er zijn! Gert Vanlerberghe gebruikte twee katholieke heiligen, Eligius en Vitus, als buikspreekpoppen voor zijn frustraties met de wereld van vandaag. Zo werden Trump en Musk met heel wat woorden neergesabeld. Na zo'n 10 jaar afwezigheid op het podium van Ballonnenvrees was vanavond de grote terugkeer van Jill Marchant. Zij en haar woorden kwamen niet alleen, ook haar golden retriever mocht mee. Tijdens haar interactieve set spoken word liep de hond rondjes door het café, want hij wist niet goed van waar de stem van haar baasje kwam, niet vertrouwd zijnde met het concept van een geluidsinstallatie. Dus blafte hij maar tussen de poëzie door. We kregen speelse gedichten, met een chaotisch randje, met af en toe een moment van bezinning, zoals bij 'Tussen de wereld'. Jill had ook een kookpot bij vol poëziebundels, al kende ze vooral veel uit het hoofd. 'Planeetpijn' ging over wat we de aarde allemaal aandoen, met dat antropoceen ook altijd... Tot slot kregen we de meest poëtische les geologie voorgeschoteld. Zoveel humor en zoveel ontroering. Van een geslaagde comeback gesproken.
Margot Otten maakt podcasts maar schrijft ook wel eens poëzie. 'Mijn vrienden' is een beklijvend gedicht vol liefde voor de zomeravonden met haar vrienden. Ook nam ze ons mee naar Brussel doorheen de seizoenen, die heerlijk schizofrene stad waar zij zo van houdt. We kregen nog 'De overwinning' en ze eindigde met voice-overs voor haar podcast over de Vijfhoek. Margot Ottens passage op Ballonnenvrees? Een overwinning! Ook Norbert de Beule stond voor het eerst op Ballonnenvrees. We kregen dierengedichten te vreten, al was het snel duidelijk dat het de mensen zijn die beestachtig zijn. Neem nu die dekselse Donald, die dus voor de tweede keer vanavond een veeg uit de pan kreeg, of zijn trofeevrouw Melanie. In een overtuigende, charismatische en lichtjes gestoorde voordracht tegen het decor van Van den vos Reynaerde pakte Norbert het publiek moeiteloos in. Wodka! Wodka! Wodka!
En na de pauze was er dan de open mic, met eigenlijk alleen dichters die even goed in de line-up hadden kunnen staan. Marzena Lesińska bijvoorbeeld, die stelde dat vrijheid een fata morgana is... en de piano is altijd dronken. Felix Sandon had zijn 'ik moet nog altijd...'-gedicht bij en bracht 'Rafels'. Van Lies Van Den Plas las 'Angststoornis', ondanks de sombere titel een aanstekelijk gedicht, waarna ze de loslaatliefde aansneedt. Twee teksten met hoge herkenbaarheidsfactor. Ronny Dijksterhuis had zeer nieuwe gedichten bij, zoals 'Déjà vu' en dan nog die running gag van het ongemakkelijke plekje in het midden, waar ook Vanessa Daniëls op inpikte. Die inside jokes toch. Ze sloot af met haar evergreen 'Stadsblues', waarmee ze weer bij Brussel aanknoopte. Het was de gedroomde afsluiter van een avond om in te lijsten.
Bedankt iedereen voor dit mooie voorjaar van Ballonnenvrees. Alle dichters, alle locaties, Het Maanlicht, De Planeet, Café Boekowski, Sur l'eau, en iedereen die is komen kijken. Op 4 septepber staan we opnieuw in Het Maanlicht. Een fijne zomer en tot dan! 
 
Foto: 1. Gert Vanlerberghe, 2. en 3. Teutë Kllokoqi 

zondag 15 juni 2025

Festivalverslag Best Kept Secret 14 juni 2025

 
Na twee jaar werd het nog eens tijd om het gezellige Best Kept Secret te bezoeken. Ook dit jaar bood het festival in Hilvarenbeek weer een waaier aan straffe artiesten aan. Zo werd zaterdag een onvergetelijke dag, met voor mij maar liefst twaalf concerten, al waren de keuzes vaak hartverscheurend. Vroeg op de middag gaf het Engelse trio The Pill een sessie voor De Muziekgieterij, op het kleinste podium van het festival. Onze festivaldag begon met snedige garage punk met meebrullers als 'Money Mullet' en 'Woman Driver'. De twee frontvrouwen weten als geen ander hoe ze een festival moeten warmdraaien. Dan was het tijd voor een feestje in de Two, met de aanstekelijke afrobeat van Seun Kuti & Egypt80. De achtkoppige internationale band tourt in de geest van de Nigeriaanse vader van de afrobeat, Fela Kuti, vader van. Het was dansen geblazen met zwoele songs als 'Stand Well Well', terwijl de kleurrijke portretten van prominente spelers uit de recente geschiedenis op ons neer keken. Ook kregen we een politieke boodschap mee, het zou de laatste niet zijn die dag. Bevrijd eerst Europa van extreemrechts, van de oorlogszuchtige elite, van de banken, en ook Gaza en Afrika zullen vrij zijn. Loud and clear, Seun. Ondertussen begon het Engelse duo King Hannah aan een intieme sessie in de stampvolle stage van De Muziekgieterij. Meeslepende rammelrock van de bovenste plank.
Ook hun landgenoot Kae Tempest had maar één muzikant mee. Het werd minstens zo intiem daar in de grote tent van de Two. Spoken word kanjer Kae raakte vele harten en zielen met een optreden voor in de geschiedenisboeken. Zowel de ontroerende nummers op piano als de opzwepende songs op een beat kwamen binnen. Bij 'Salt Coast' kregen we een krop in de keel. Bij 'People's Faces' kwam daar kippenvel bij. 'More Pressure' kreeg een onderkoelde beat mee waar Tempest dan over rapte. Grootser van opzet waren de nieuwe nummers, waaronder 'Diagnoses', 'Statue In the Square' en afsluiter 'Know Yourself'. Een liefdevolle vuist in de lucht voor iedereen die anders is. Bevrijd jezelf. Dichter en muzikant kregen een uitzinnig applaus en daarna moesten we toch even bekomen van zoveel verbinding. Steeds meer leren bands op voorhand een paar woorden uit de taal van het land waarin ze een concert geven. Dat was bij de Britten van Ugly niet anders, en niet voor het laatst. Al had de zangeres vooral lekker Hollands leren vloeken. Hetzelfde geldt voor hun advies om te blijven praten over Palestina. Bijna elke band die vandaag op Best Kept Secret stond, had het over de genocide. En de muziek? We kregen zweverige rock die wel eens naar de jaren zestig en zeventig durfde knipogen, met een proggy randje dus. We konden best genieten van de overtuigende samenzang en soms gezapige dan weer dreigende muziek. Een 'Marina' ging er vlotjes in en hoe heerlijk is de recente single 'Next To Die'. De muziek van Ugly lijkt gemaakt voor hete namiddagen op een festival met een licht briesje.
Ik keerde terug naar de Two en voegde me weer bij mijn vrienden voor Lucy Dacus. Ze is de eerste van de drie boygenius-leden die ik live mag zien, en ze is veruit mijn favoriet van de drie. Als leider van een zeskoppige band stond ze casual met een theetje in de hand haar zoete liedjes te zingen. Piano en viool zorgden voor de weemoed, als de lyrics dat al niet deden. Af en toe kwamen de gitaren op de voorgrond, en dan was het beuken geblazen. De Amerikaanse band greep gul uit een ondertussen brede repertoire. We kregen favorieten als 'Hot & Heavy', 'VBS', 'True Blue' van boygenius en als afsluiter het meesterwerk 'Night Time' - wat een beklijvende opbouw. Voor 'Bullseye' kwam er een special guest bij, de Nederlands-Ghanese zangeres Nana Adjoa. Met dit concert werd weer maar eens duidelijk wat voor een straffe songsmid Lucy Dacus is. Ook Mike Skinner aka The Streets had een hele band mee. Het was ons eerste optreden op de One, de Main Stage van BKS. Live hip-hop is altijd het leukst met full band. Wat hielden we van de opzwepende hits van deze legendarische Engelse rapper, van 'Who's Got the Bag' en 'Wrong Answers Only' tot klassiekers 'Let's Push Things Forward' en 'Fit But You Know It'. Ook de weemoed kreeg een plekje met het pakkende 'Dry Your Eyes'. Af en toe zakte het feestje wel wat in elkaar. En ook was Skinner meer bezig met de choreografie van de crowdsurf dan met de muziek zelf. Zo onderbrak hij wel eens het refrein van zijn zanger om instructies te geven. Het resultaat was dan wel een maffe crowdsurfslang, waar hij tijdens de vette schijf 'Blinded By the Lights' dan ook zelf deel van uitmaakte.
We kregen een heel andere sfeer in de Two, en het was zelfs een uitdaging om de knop om te draaien. In de duistere schuilplaats voor vervloekte zielen beleden we ons geloof in de Church Of Ra. De Kortrijkzanen van Amenra zorgden voor de verschroeiende gitaren, de onverbiddelijke drums, de aangrijpende poëzie afgewisseld met kreten van onversneden wanhoop. Elk concert van Amenra is een pelgrimstocht naar de hel en terug. Min of meer heelhuids bekomen we van nummers met weerhaken zoals 'Plus près de toi', 'De evenmens' en klassieker 'Am Kreuz'. De indringende post-metal en angstaanjagende doom schreeuwt in vele tongen. Colin H van Eeckhout smeet zich als geen ander in de schimmige tussenwereld en met de moderne klassieker 'A Solitary Reign', het beste metalnummer aller tijden, was het hek helemaal van de dam. De boetedoening. De geseling. De loutering. Hoe goed de andere concerten ook waren, met Amenra zagen we het meest overtuigende concert van de zaterdag van BKS. Nog moeilijker was het om onze innerlijke instellingen aan te passen voor wat er volgde in de One. De muziek van Amenra en die van Kneecap kunnen niet verder uit elkaar liggen. Het Ierse drietal maakte heel wat furore met hun zelfgemaakte film en met enkele straffe uitspraken in de media, wat zelfs tot een rechtszaak leidde. Palestijnse vlaggen wapperden wild in de mensenzee terwijl de jonge honden de ene bouncer na de andere op ons afvuurde. We kregen Grian Chatten op de schermen te zien voor de zang van 'Better Way To Live'. Ook 'Fine Art', 'Your Sniffer Dogs Are Shite' en 'Get Your Brits Out' deden het goed. Dé hype van het moment heeft best al wat hitjes op z'n palmares staan. Tussendoor brulden we onze stemmen schor met: Free free Palestine! Free free Palestine! De rappers legden uit hoe Ieren naar de bezetting van Palestina kijken, hoe ze zelf zo lang werden bezet, en hoe veel erger de situatie in Gaza is. Een duizendkoppige vreugdekreet volgde op het nieuwsbericht dat Margaret Thatcher nog steeds dood en begraven is. Dan toch nog goed nieuws in deze droeve tijden.
Voor een laatste keer trokken we richting de Two. De Amerikanen van TV On the Radio hadden we graag al eens in de jaren tweeduizend live gezien, maar dat is er nooit van gekomen. Hoe blij waren we met dit tot in de puntjes verzorgde concert. Tunde Adebimpe en band smeten zich volledig in een rockshow met - zo leek het toch - alleen maar hoogtepunten. Na een innemende 'Young Liars' kregen we het ruigere werk met 'Lazerray' en 'DLZ'. Na hun grootste hit 'Wolf Like Me' werd het refrein nog lang gescandeerd door het publiek. We werden verwend met ook nog 'Trouble' en 'Staring At the Sun', en zagen een strakke band die nog steeds meetelt. Allicht mogen we binnenkort nieuw werk verwachten? In het prille duister van een zwoele zomernacht materialiseerde op de One de gekende From DEEWEE-constructie van Soulwax, met verschillende verdiepingen, drie drummers en heel veel elektronica. We wisten ergens wel waar we ons aan mochten verwachten. Een haast klinische elektroshow, afgewisseld met heel wat drumsolo's, en dancehits uit Nite Versions en From DEEWEE. We kregen 'KracK', 'Do You Want To Get Into Trouble', knaller 'NY Excuse', maar waren niet voorbereid op snoeiharde nieuwe nummers als 'Hot Like Sahara' en 'Idiots In Love'. En die klonken veelbelovend. Ook flarden Telex en Samantha Fu werden in de mix gegooid. We kregen ook mee dat het Stephen Dewaeles verjaardag was, wat het feestje extra glans gaf. Aanvankelijk wisten we niet goed wat Soulwax daar als headliner deed. We waren het even vergeten, maar nu weten we weer dat deze broers en hun band het perfecte tegengif voor knaldrang zijn. We sloten af met de stevige post-punk van TVOD in The Casbah. De jonge Amerikanen waren in vorm en trakteerden ons op meebrullers als 'Carwreck' en 'Uniform'. Wij knepen wat we nog aan energie hadden uit onze murwe lijven en keerden tevreden naar huis. Tot volgend jaar?

vrijdag 13 juni 2025

Heiligencyclus: Bar Antoine

Op een steenworp van de botanische tuin met de Goethepalm wacht in een schulp van protserige koepels een lange rij gelovigen, de wachtzaal verguld en gestuct en in fresco’s getooid, allemaal willen ze meer dan wat ook een blauwe steen aanraken, een onderonsje met mijn stoffelijke overschot, nauwkeurig afgemeten in seconden, next, next, next, next, oprechte tranen rollen over dankbare wangen, obrigado, obrigrada, het is een lange voettocht van Lissabon naar de Romagna, maar ik laat manna uit de hemel vallen, ik vind wat kwijt is, zet recht wat krom zit, ik predik de liefde in al haar facetten, het is mijn missie, iedereen mag het horen, vooral de homofoben, liefde = liefde, zeg ik tegen de vissen, maar mijn parochie bestaat louter uit regenboogforellen, het wordt ons opgedrongen, het is onnatuurlijk en pervers, we moeten onze kinderen beschermen, wanneer is de straight pride, straks is het verboden om hetero te zijn, staat de gay gestapo voor de deur, ik stap bewust naast een regenboogzebrapad en reis niet met de regenboogtrein, LGBTQIAVUMXZ hoeveel letters gaan ze nog uitvinden, welkom in het roze wassalon, hier draaien we onze waarden en normen schoon, 24 op 7, we zijn er nog niet, we zijn er nog niet, we zijn er nog niet, de voettocht naar iets beter, en nog een kilometer van onze voeten afgesleten, goochelaar Antonio haalt een homofoob uit de kast, het is een mirakel, hij valt op zijn knieën en kust mijn voeten, zelfverloochening omgezet in acceptatie, de haat uitgezweet, azijn veranderd in rosé, de roze zee gaat er spontaan van schuimen, luide beats op de après-ski in Bar Antoine om dat te vieren, ich bin so schön, ich bin so toll, iedereen is panseksueel en schenk ze nog eens vol, en draai je om, dan weet je wie de bal heeft, ezeltje strek je, omarm de bloesuikerseksmagie en droom van californicatie met een sok om je lul, San Francisco is het nieuwe Mekka, stem op de grootste kannibaal van allemaal, drink je moloko, verleid je Cleopatra, maar date nooit een horrorschrijver, een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, nood zoekt brood, dus breng meer liefde op de been.

niet

het is er niet
het puin, de rook
de ontreddering
 
de negatieve ruimte
van herinnering
 
een lach die we deelden
gestolen in vrede
 
het is er niet
we sterven in armen
van geschiedenis
 
zo woekert gewenning
roest verontwaardiging
 
het is er niet
en hoektanden rood
en hoekstenen broos
 
de mensheid die wankelt
verstoken van erbarmen
 
het is er niet
 

zondag 1 juni 2025

De twintig beste van de Fifties

Ik moet toegeven dat er voor deze lijst heel wat opzoekwerk nodig was, want heel vertrouwd ben ik niet met dit decennium. Het resultaat is alsnog een diverse lijst vol chanson, jazz en rock'n'roll, al blijf ik het gevoel hebben dat ik maar aan de oppervlakte blijf. Blij dat er ook enkele Belgen in staan. Ook zeventig jaar geleden maakte ons kleine landje muziek die tot in de verste uithoeken van de wereld resoneerde. Verder terug in de tijd ga ik niet. Volgend jaar tracht ik een overzichtelijke top 20 te maken van de jaren 2010, een decennium dat alweer zes jaar geleden is afgelopen, maar waar we in gedachten eigenlijk nog in vertoeven.
 
  1.  The Dave Brubeck Quartet - Take Five
  2. Jacques Brel - Quand on n'a que l'amour
  3. Edith Piaf - La foule
  4. Eddie Cochran - Summertime Blues
  5. Sonny Boy Williamson II - Don't Start To Me Talkin'
  6. Johnny Cash - Folsom Prison Blues
  7. Chuck Berry - Roll Over Beethoven
  8. Muddy Waters - Key To the Highway
  9. John Lee Hooker - I Love You Honey
  10. James Brown & The Famous Flames - I Want You So Bad
  11. Danny & The Juniors - At the Hop
  12. Ella Fitzgerald & Louis Armstrong - Can Anyone Explain?
  13. Serge Gainsbourg - Le poinçonneur des lilas
  14. Little Richard - Long Tall Sally
  15. Fats Domino - I'm Walkin'
  16. The Coasters - Down In Mexico
  17. Toots Thielemans - East Of the Sun
  18. Eddie Calvert - Zambezi
  19. Johnny & the Hurricanes - Red River Rock
  20. Jerry Lee Lewis - Great Balls Of Fire