Rechts dat je op de vingers tikt voor alweer een scheldtirade aan het adres van een racist - want schelden is niet fatsoenlijk - maar dan in dezelfde adem racistische of homofobe bagger spuit. De wereldvreemde obsessie van rechts met 'deftig zijn'.
Pseudo-wetenschappelijke artikels die de schuld bij het slachtoffer leggen. Een hippe econoom die eigenlijk hetzelfde doet op socio-economisch vlak.
Een minister die op tv komt uitleggen dat kunst vooral mooi moet zijn en net niet de term 'ontaard' in de mond neemt.
De lijn trekken bij het toejuichen van de moord op Charlie Kirk maar het nooit over zijn hatelijke woorden hebben. De lijn niet trekken bij schatersmileys onder berichten over geamputeerde armpjes van Palestijnse kleuters.
Het 7/10-mantra. De 1948-omissie. De ongebreidelde haatemissie. De rechtse stok die nooit naar boven mept. De superrijken blijven ongedeerd. Altijd weer. Stockholmsyndroom.
Afghaanse vluchtelingen, Palestijnse baby's, alleenstaande moeders, daklozen, transpersonen, langdurig zieken, stakers en betogers als eeuwige doelwitten.
Je suis Charlie-hysterie maar in Gaza mogen - nee, moéten - journalisten worden vermoord.
De verbluffende onwil om parallellen te trekken tussen de jaren dertig en de opkomst van fascisme negentig jaar later. Waar hij ook is, Godwin grijnst.
Het pathologisch dwepen met dierenrechten maar de lamskoteletjes en ribbetjes niet schuwen. Een partij voor de dieren als dekmantel voor vreemdelingenhaat.
De Pride enkel steunen als ze daar de moslims mee kunnen koeioneren. De moslims enkel steunen - en dan alleen de Oeigoeren - als vermeend argument tegen sinofiel links.
De aanslag op de synagoge in Manchester veroordelen maar zwijgen over die op de moskee in Christchurch. Palestina-aanhangers zonder uitzonderling Hamas-lovers noemen.
Alles op woke steken, ook het triestige verloop van hun eigen mislukte leven. Het weerbericht is woke. Hypotheken zijn woke. Door woke mis je de trein. Als die al rijdt. En als die vertraging heeft, dan is dat ook woke.
In nazitheorieën als omvolking geloven maar op hun achterste poten staan wanneer je hen erop wijst. Want niemand is racist. En zeker rechts niet. Nee, links, dat zijn de nazi's. Nationaal-socialisme, weet je wel.
Een groene minister post een selfie van op een avant-première en het is de aanleiding voor een lawine van de goorste racistische bagger. Een foto van de Meir in de jaren vijftig is de aanleiding voor de goorste racistische bagger. In China wappert een vlinder met zijn vleugels en veroorzaakt in Vlaanderen een lawine van de goorste racistische bagger.
Het regent al weken aan een stuk. Het zijn geen rechtse traantjes maar het is wel de schuld van de moslims. En anders van de groene jongens. Of is dat niet het zelfde? En we mogen niets meer zeggen.
Huilen over roetveegpieten. Janken over zwarte zeemeerminnen. Wenen over wintermarkten. Jammeren wanneer een zwarte vrouw haar mond opent.
Rechts. Ik heb het gehad met je kleinzerigheid, je infantiliteit, je onverdraagzaamheid, egoïsme en bekrompenheid, van Rutten tot Van Grieken, en alles daartussenin, je verschaalde wereldvreemdheid.
Op de lange termijn bleek Popper relevanter dan Godwin. Als het gromt als een nazi is het zeer zeker een nazi.
En geen grotere garantie op democratie dan het cordon sanitaire. Het is zelfs haar sine qua non. Een muilkorf? Zeker. Maar woeste honden bijten. Een dwangbuis? Allicht. Maar gekken halen uit. En wij zijn niet zo van de andere wang.
Nie wieder.
