Voor een laatste keer dit jaar gingen we naar een Ballonnenvrees, deze keer onder het genot van een Elixir de Malines. Uitzonderlijk zaten we op een maandag in Het Maanlicht. Meestal gaat Ballonnenvrees daar op donderdag door. Manu Gabriels opende de avond met een ode aan Amy en deelde meteen een dilemma: de poëzie of de liefde? We kregen zorgvuldig door zijn pen geregisseerde beelden. Met 'Bezoek' bracht hij zijn meest experimentele gedicht, over een vampier. De opvolger bleef in het horrorthema. Voor een bloedstollende tekst over Freddy Krueger haalde hij een handschoen met pinnen boven. DON'T FALL ASLEEP! Vervolgens was er uit Dendermonde Peter Goossens. Op een openingsgedicht op speed volgde een rustige set, met en zonder muziekdoos als begeleiding. We kregen het fraaie 'Waar de huid schuurt'. Voor een intiemer gedicht kroop hij het wel zeer nabije publiek in tot hij oog in oog met Marzena stond. Daarna richtte hij zich tot een zekere 'Mr President', in een vlammende poëtische brief aan dat stuk ongeluk in het Witte Huis. Meer over Trump later op de avond.
Karin Schuitema had de gitarist Pero Chris bij. We kregen 'De koorddanser' als voorgerecht en vervolgens een ingetogen menu. Op de geruststellende akkoorden van Chris hekelde Karin de angst en de haat, de vooroordelen en alles wat er mis gaat in de wereld. Een geslaagd moment van verpozing en bezinning. Na de pauze en al enkele elixirs begonnen we aan een lijvig tweede deel. Gert Vanlerberghe eerde Lucia van Syracuse, de laatste nieuwe heilige uit de cyclus, en bulderde met 'Stille nacht' een kerstgedicht dat eerder over Bethlehem anno 2025 gaat dan dat in het jaar 1. 'Oranje slak' is de laatste worp van zijn muzikale project Drink My Puke, en met dat stukje spoken word, zonder beat, liet hij geen splinter van MAGA heel. Lebuïn D'Haese bracht het verzet mee uit Antwerpen en voerde de wereldvrede op in een hypothetisch gedicht. We kregen een pakkende tekst over de genocide, maar even goed zaten we onder een appelboom uit zijn jeugd, of onder een dadelpalm op reis in Marokko. Met een steengoed gedicht over dichters sloot hij af.
Ondertussen was het best druk geworden in Het Maanlicht en zat ook de open mic stampvol. Op zijn beurt nodigde Pero Chris ook Karin Schuitema uit, voor een Palestina-duet. En voor zijn pakkende cover van Zaho's 'Je te promets' werd het muisstil in Het Maanlicht. Marzena Lesinska bracht teksten over NSFW-gedrag op kantoor en winkeltherapie in december. Nigel Parrington, bekend van The Low Countries, had een prachtig nieuw nummer op de gitaar bij, genaamd 'Only Sinatra'. Met Dominique Villain was er blitzpoëzie en als première zong ze nog een zelf geschreven nummer, op basis van twee gedichten. Dan was er Lies Van Den Plas en een raak stukje spoken word over onzichtbare ziekten en Felix Sandon met neiuw werk over het overwoekerde spoor 10 in het station van Mechelen, en ook nog 'Schoolslag'. Els D'hooghe las twee grappige teksten van Nigel Parrington voor, over een gebroken neus en over ondergoed. En tot slot kwam Nigel er zelf ook bij en bracht hij samen met Els, als The Low Countries, het nummer 'Don't Let It Be You'.
Wauw. Wat een marathon. Eentje voor in de geschiedenisboeken. Wij kijken alvast uit naar 2026, met edities op 22 januari en op 12 februari en nog veel meer. Ook zal onze 150e editie ergens in 2026 vallen. Prettige feestdagen en heel graag tot dan!
Spits je oren, Dionysius,
mijn verhaal gaat niet over wijn en vertier, enkel pijn en verdriet kende ik,
dat kan zelfs een blinde zien, ik vertoef in de hemel, laat diamanten regenen,
geef al het goud aan de armen, hoef geen bruidsschat, ik blijf maagd, geen
ossenspan die mij het bordeel in krijgt, geen brandstapel krijgt me klein, ik
dans in de vlammen, leg mijn ogen in de schaal, Oedipus ontwaakt, activeer mijn
geestesoog, oppermachtig ontwijk ik elke aanslag, ik ben niemands engel, maar
een zwaard in de keel wordt mijn dood, ziende slaap ik in Syracuse, ik ben de
arm van Speyer, het hoofd van Bourges en het zilver van Metz, fiat lux, eureka,
ik ben de lamp, ik ben de kaars, ik ben de bril, de verrekijker, de telescoop,
ik weer het boze oog, ik ben de ziener, ik ben de opzichter, ik kijk zie
aanschouw staar gluur bespied, Peeping Tom, dat ben ik, een oog van vuur,
cyclopisch groot, een knipoog, een vizier, het oog van de stier, de wereld door
de lens van noötropicum, of van lsd, iedereen kan een beetje regenboogmagie
gebruiken, wie zoet is, krijgt lekkers, wie stout is, strooi ik as in de ogen,
een kind verblind, dat alsnog zijn pakjes vindt, een stad die zinkt, rijd
binnen in mijn heilige marmeren midden, bevaar al mijn kanalen, rodel door mijn
bloedbanen, zwem in mijn lagune, plant je vlag in elke molecule van mij, keer
mij binnenstebuiten als het moet, ik ben maagd en maagd zal ik blijven, van
chimpanzee tot australopithecus, my body my choice, ja, mijn karakter is
slechter, veel slechter dan dat van Madonna-na-na, ik verdedig mij tot de dood,
mijn samoeraizwaard zet je veroveringsdrang voor paal, ik verhakkel je
pastinaak op industriële schaal, juliennestyle, groentjes voor in de cuccia,
dénk nog maar aan mijn ontering en je ontmanning is een feit, ik ben een adder
in het gras, kijk waar je loopt, de Yakuza maak je liever niet kwaad, let there
be light, wordt een verkrachter niet vervolgd, dan is er altijd nog de W R A A K.
Ook in 2025 blik ik drievoudig terug op een verzadigd muzikaal jaar. Ik begin met de top 100 van de beste singles van het jaar, of toch zeker van de singles die het dit jaar het best deden in mijn wekelijkse en maandelijkse lijstjes. Zo staan er wel nog enkele nummers uit 2024 in de lijst, zelfs nog de onklopbare nazomerhit van Geordie Greep. De nummer 1 is voor The Cure, een welverdiende plek voor de derde single uit hun meesterlijke laatste worp, en tevens ook het beste nummer uit die plaat. 2025 was opnieuw een jaar waarin postpunk ons op heel wat lekkers trakteerde. Bands als Maruja, ELLIS D, Squid, The Orchestra (For Now), Decorate. Decorate. en BIG SPECIAL staan hoog en keren meerdere keren terug. We zagen een interessante evolutie in postpunk, waarin sommige bands het, onder de eeuwige invloed van Talking Heads, wat dansbaarder maakten, met hier en daar een sax of spoken word; en andere groepen naar de strijkers grepen. 2025 was het jaar van Turnstile, van Portugal. the Man, van bar italia. Beluister hier de 100 beste singles van 2025, en laat ons alvast klinken op een zeer muzikaal 2026!
1.The
Cure – All I Ever Am
2.ELLIS
D – Insect
3.Maruja
– Look Down On Us
4.bar
italia – Fundraiser
5.The
Cure – A Fragile Thing
6.The
Twilight Sad feat. Robert Smith – WAITING FOR THE PHONE CALL
Vervolgens is er mijn top 20 van de beste concerten van het jaar. Naar goede gewoonte zag ik die meestal in mijn favoriete concertzalen Trix en Botanique, maar ook de zomerfestivals mochten niet ontbreken, met dit jaar vooral Best Kept Secret en Absolutely Free Festival. Ook Fred Angst, Panchiko en Flying Horseman gaven meer dan puike concerten dit jaar, maar zij vallen nipt uit het lijstje. Maruja wint, met hun gedreven en urgente show van enkele weken geleden in de AB. Al twee jaar lang wilden we ze live aan het werk zijn en dat is in 2025 eindelijk gelukt. De top 3 wordt gedomineerd door het zwaardere werk. Verder zijn postpunk en new wave, eigentijds en van vroeger, goed vertegenwoordigd. En het Engelse leather.head leerde ik live kennen en haalt al meteen mijn top 20. Van een positieve indruk gesproken...
Maruja, Botanique
Amenra, Best Kept Secret
Mogwai, De Roma
The Chameleons, Trix
ELLIS D, Maanrock
Squid, Trix
BIG SPECIAL, Trix
The Raveonettes, Trix
leather.head, Absolutely Free Festival
TV On the Radio, Best Kept Secret
Kae Tempest, Best Kept Secret
The Horrors, Botanique
The Murder Capital, AB
Slowdive, De Roma
A Place To Bury Strangers, Magasin 4
The Orchestra (For Now), Absolutely Free Festival
Bob Vylan, AB
Getdown Services, Botanique
Honeyglaze, Absolutely Free Festival
The Kills, OLT Rivierenhof
Tot slot is er de top 20 van beste albums van het jaar. Ik luisterde naar een vijftigtal nieuwe platen en distilleerde daar onderstaande lijst uit. Aangezien de lat hoog ligt, halen verschillende kanshebbers met prachtplaten deze niet. En dus graag eervolle vermeldingen voor Arcade Fire, Tame Impala, Pulp en Floris Francis Arthur. Hoewel de nummer 1, Maruja's tot kunst verheven woede en pijn, zeker geen verrassing is, met zijn de albums die meteen daarop volgen bijna even straf. ELLIS D verbluft met opzwepende indiesongs met een pyschedelische toets terwijl BIG SPECIAL en het bijna onbekende Decorate. Decorate. de nasleep van een stevige postpunkrevival alle eer aan doen. 2025 was het jaar van spoken word in muziek, zo leek het wel, en Maruja, BIG SPECIAL en Kae Tempest vonden daar hun eigen geluid in. Tot slot bracht het Britse bar italia een album van een wel heel hoog niveau uit, nog beter dan hun vorige platen, en daarmee bewijzen ze dat ze in 2026 alleen maar kunnen groeien. Net als in het concertenlijstje schitteren de jonge wolven van Maruja, uit Manchester, ook hier op 1.
