We weten allebei hoe het gaat:
je splitst een schachtbok in mijn maag,
onderwerpt mijn hebben aan de wetten van de entropie.
Hoeveel quasars vermoed je onder de rode mijnterril
die menig huidverschuiving trotseert,
die prefabvulkaan waarop niemand wacht.
Daar ben ik residu,
met kans op zelfontbranding.
Dicht elke molecule de vlijt van dwergen toe.
Visualiseer de kolkende lava,
verzin een werkethos, desnoods
een kat met negen staarten, motivatie als pasmunt.
Een vakbond gemuilkorfd,
veiligheidsvoorschriften genegeerd.
Een rode lijn en nog een, uitwisbaar als krijt.
Bega een mijnramp in mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten