World Cup 2014

Favelaleed
Buitenspel
In de blinde
Lens van de
Mediastorm
Alle ogen
Op Brazilië
De duivels
Kampioen
Geen brood
Wel spelen
Een passie(f)
Om te delen

Schaduwrijk

Spijt glijdt van het wandtapijt,

Vindt geen zandloper, geen exit,

Raakt oververhit in dit schemersalon

Waar de nacht niet welkom is

Zolang mijn geest niet afgesloten.

Turend in de spiegel boort

De reflectie zijn ijzige blik

In het oog van de camera.

De lens registreert vage schimmen

Wil ze omvatten, omsluiten,

Opsluiten in een eeuwig vlies,

In een blijvend verkeren.

Maar de dood laat zich niet vangen

En ik voel het oppervlak

Met koude vingers verder af,

Wil ontsnappen aan alles wat

Me terug in het verleden zuigt.

Mijn wijsvinger drukt door het glas,

Vloeibaar en veilig, een capitulatie

Van densiteit, van fysica,

Van al wat zeker en onbetwistbaar,

En mijn ticket naar het rijk der dromen.

De nacht slokt me op,

Met gulzige aversie,

En ik stap binnen in

De ongastvrije wereld

Van haar weg ebbende ziel.

Ik vraag kom je terug

Kom terug naar

Naar waar?

Naar lege kamers

En blanco bedden?

Naar nachten verankerd

In zengende gedachten,

In zwijgend sterven?

Naar de hel?

Moet ik terug naar de hel?

Spiegels kennen geen geheimen

Voor wie ze kan tarten,

En de rol van de dromer

Is om het lot te aanvaarden

Dat de nacht voor hem heeft weggelegd.

In deze wereld van schimmen,

Van chimères en godinnen

Ben ik meer op mijn plaats

Dan in de armen van een poëet.

Kijk over je schouder

En beschrijf wat je ziet.

Het is je kamer, verlaten en vergeten.

Dit is jouw wereld niet.

Die is aan de andere kant van de spiegel,

In het rijk der blinden en dwazen,

Nostalgisch naar een tijd waarin

De waan van de vrije keuze

Als een mistgordijn

Het fatum vertroebelde.

Maar nu is het te laat

En jij moet hier ver vandaan,

Terug naar je eenzaamheid,

Terug naar de spijt die blijft

Snijden als de vlijmscherpe tijd.

En de reflectie die dagelijks

Naar je grijnst nog voor

Je eerste kop koffie, laat

Geen splinter van twijfel heel.

Het is je toekomst noch verleden,

Maar de geest van de hypothese,

Doodgelukkig hier met mij

In het schaduwrijk der dromen,

Van fictie en leugen,

En al wat had kunnen zijn.

Net als al mijn andere gedichten staat ook deze te lezen op Azertyfactor.

R.I.P. Rik Mayall

Sad times... Een van Engelands meest begaafde en meest hilarische acteurs en komieken is gisteren in Londen overleden. Rik Mayall schitterde in bijzonder grappige series als The Young Ones, Bottom, Filthy, Rich & Catflap, The New Statesman, Believe Nothing en natuurlijk Blackadder.

Adrian Edmondson zal zijn young Sonny Jim old fella-me-lad matey-skip me old pal from the briny missen. Wie moet hij nu een welgemikte trap in de radijzen verkopen? Ook de Blackadder cast treurt bij het heengaan van de excentrieke Lord Flashheart, bij wie het lange wachten in de loopgraven altijd een feest was. En wat zijn de drie nozems uit The Young Ones zonder hun politiek correcte etter Rick?

In the name of Greek buggery, we'll miss you, you bloody bastard!
Night night, Rik, sleep tight, hope the bed bugs do not bite.
If they do, do a poo, put it in the Cornish stew.
Into the ambulance, dream dream dream, fish trousers elephant in Peking.
Saw a busy bee, tiddle diddle dee, daddy's an accountant just like me.

Slotakkoord

Dit is het 'zustergedicht' van het vier maanden oudere Samenspel, allebei geschreven in de Gentse jazzbar Club Reserva, daar moet iets in de lucht hangen. De vele instrumenten die het interieur decoreren, geven beide gedichten in elk geval een muzikale noot.

In oktober 2014 breng ik beide gedichten op de Gentse Sprekende Ezels in de legendarische Hotsy-Totsy, en dat kan je hier bekijken.

Wij defecte harten

Snakken naar wat ons nog bindt,

Maar geen schop krijgt de motor in gang.

Wij uithangborden zijn zelfs dat niet meer

Na verkwisting van hoopvolle dwang.

Nu de vlam gedoofd en het hoogtij bezweken,

Rest ons niets dan een vurig vaarwel.

Consumptie van lust als fantoompijn van toortsen,

De zwaan en haar talmende zang.